5654709079

Bp Grzegorz Kaszak

lejnego, 12. już tomu „Sosnowieckich Studiów Teologicznych". Można powiedzieć, że stanowi on swoisty komentarz do papieskiego przesłania, a także daje sposobność bliższego zapoznania się z najważniejszymi kwestiami podejmowanymi przez papieża w trosce o głoszenie Ewangelii w świecie współczesnym i o odnowę społeczeństwa.

Na początku adhortacji papież Franciszek ukazuje społeczno-kulturowy kontekst, w którym współcześnie żyją i działają duszpasterze. W ostrych słowach krytykuje ekonomię, która generuje niesprawiedliwość i wyklucza całe rzesze ludzi z udziału w dobrodziejstwach cywilizacji. Papież nie poprzestaje jednak tylko na krytyce niesprawiedliwych struktur, ale też zastanawia się nad tym, jak uzdrowić międzyludzkie stosunki społeczne (ks. B. Drożdż). W związku z tym proponuje hierarchię zasad moralnych, które mogą przyczynić się do tego uzdrowienia (ks. T. Zadykowicz). Jednak zasadniczą część swojej adhortacji papież poświęca odnowie życia chrześcijańskiego (ks. A. Muszala), której nieodzownym warunkiem jest przylgnięcie człowieka przez wiarę do Boga (ks. M. Karaś). Niezbędne jest-jego zdaniem - ożywienie duszpasterstwa, które domaga się misyjnego nawrócenia (ks. J. Orzeszyna), a także żywe zaangażowanie w przepowiadanie słowa Bożego (ks. M. Borda) i życie sakramentalne (M. Królczyk). Papież Franciszek podkreśla, że u podstaw skutecznego ewangelizowania leży duchowe odrodzenie ewangelizatora (ks. A. Karaś). Ważne jest także w jego przekonaniu dowartościowanie ewangelizacyjnej siły pobożności ludowej (ks. A. Szafulski).

Również pozostałe artykuły i opracowania zawarte w 12. tomie „Sosnowieckich Studiów Teologicznych" są godne uwagi. Formowaniu obywatelskiej odpowiedzialności za dobro wspólne służy bez wątpienia umiejętność dostrzeżenia ścisłego związku moralności z polityką (bp. A. F. Dziuba, ks. T. Borutka). Dla poszerzenia osobistych horyzontów teologicznych warto sięgać do mistrzów teologicznego dyskursu (o. A. Napiórkowski, ks. P. Pielka), a także permanentnie zgłębiać nauczanie papieskie (D. Chechelski, A. Nawrocka); nie wolno nadto zapominać o normach prawa kanonicznego (ks. M. Kruszak, ks. K. Kucharczyk). Dostrzeżenie piękna liturgii ożywi ducha pobożności (ks. P. Maciaszek), a przesłanie biblijne jest warunkiem skuteczności katechezy (B. Stypułkowska). W rozwoju życia duchowego niezbędna jest także umiejętność rozróżniania zdrowej duchowości od depresji i innych stanów psychicznych (M. Kosowska). Z kolei dla rozwoju autentycznej miłości małżeńskiej warto przeanalizować fenomen zazdrości 0- Rońda). Godna uwagi jest lektura wczesnochrześcijańskich parafraz literackich (ks. D. Piasecki), a także biografii pochodzącego z Dąbrowy Górniczej metropolity wileńskiego Jana Cieplaka (o. B. R. Siwiec).