5833211352

3

świadczenia przysługującego pracownikowi, nakładane w drodze decyzji organów Państwowej Inspekcji Pracy, obowiązki z zakresu ochrony danych osobowych.

Obowiązki pieniężne polegają na uiszczeniu określonej sumy pieniędzy. Natomiast obowiązki niepieniężne mogą polegać na wykonaniu pewnych czynności, wydaniu rzeczy ruchomej lub nieruchomości, zaniechaniu pewnych czynności lub znoszeniu itp. Obowiązkami niepieniężnymi są m.in.: obowiązek szkolny, obowiązek szczepienia psa, obowiązek zwrotu unieważnionego paszportu, obowiązek utrzymania czystości i porządku na nieruchomości, obowiązek umożliwienia wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych, obowiązek wstrzymania prac budowlanych, rozbiórka budynku i inne.

Zakres podmiotowy p.e.a. obejmuje z jednej strony organy administracji publicznej, które stosują przepisy ustawy, a z drugiej - obejmuje osoby fizyczne, prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które są zobowiązane do wykonania obowiązku.

Biorąc pod uwagę krąg podmiotów, wobec których organy egzekucyjne mogą prowadzić egzekucję administracyjną, należy stwierdzić, iż zakres podmiotowy ustawy w tym względzie został określony szeroko. Zgodnie z art.la pkt 20) zobowiązanym może być osoba prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej albo osoba fizyczna, która nie wykonała w terminie obowiązku o charakterze pieniężnym lub obowiązku o charakterze niepieniężnym. W zależności od rodzaju obowiązku, jaki zobowiązany ma wykonać, przewidziane w przepisach egzekucyjnych środki przymusu kierowane są bądź przeciwko osobie zobowiązanego, bądź przeciwko jego majątkowi. Środki przymusu przeciwko osobie zobowiązanego stosowane są w nielicznych wypadkach przewidzianych w ustawie. Nie nadaje to egzekucji charakteru egzekucji personalnej. Środki przymusu osobistego nie są bowiem środkami zaspokojenia, lecz środkami stosowanymi wobec zobowiązanego, który nie wykonuje poleceń organu egzekucyjnego (np. grzywna w celu przymuszenia). W należności pieniężnych wierzyciel może uzyskać swoją należność poprzez skierowanie środków przymusu w stosunku do majątku zobowiązanego.

Wyłączenia podmiotowe z zakresu obowiązywania ustawy wynikają z art. 14 ustawy, określającego osoby, wobec których nie stosuje się egzekucji administracyjnej. Egzekucja administracyjna nie może być prowadzona przeciwko osobom, które korzystają z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych i w zakresie przewidzianym przez ustawy, umowy lub powszechnie ustalone zwyczaje międzynarodowe nie podlegają orzecznictwu organów polskich, chyba że chodzi o sprawę, w której osoby te podlegają orzecznictwu polskich organów administracyjnych. Przeciwko osobom wymienionym wyżej, które podlegają orzecznictwu organów polskich w rezultacie zrzeczenia się ich przywileju lub immunitetu przez państwo wysyłające lub odpowiednią organizację międzynarodową, może być prowadzona egzekucja administracyjna tylko w przypadku wyraźnego zrzeczenia się przywileju lub immunitetu także w odniesieniu do egzekucji administracyjnej. Jednakże gdy w przypadkach określonych w § 2 prowadzenie egzekucji jest dozwolone, niedopuszczalna jest egzekucja z mienia przeznaczonego do użytku służbowego ani też stosowanie środków egzekucyjnych w stosunku do osoby zobowiązanego.

W przypadku wątpliwości co do stosowania tych przepisów organ egzekucyjny zwraca się do ministra właściwego do spraw zagranicznych, który rozstrzyga w drodze postanowienia, czy zobowiązany korzysta z immunitetów i przywilejów.

W postępowaniu egzekucyjnym stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 18 p.e.a: „Jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, w postępowaniu egzekucyjnym mają odpowiednie zastosowanie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego" (np. przepisy o wyłączeniu pracownika i organu, o sporach o właściwość, o obliczaniu terminów, o postanowieniu, zażaleniu, weryfikacji postanowień, rozpatrywaniu skarg i wniosków).