Rysunek 4.3 przedstawia trzy przypadki, w jakich możemy wyobrazić sobie złącze p-n. Rys. 4.3 a to złącze bez polaryzacji
napięciem zewnętrznym, w którym na granicy |
If[A] | |
obszarów odbywa się dyfuzyjny przepływ j ^brI \ nośników ładunku. Elektrony przemieszczają 200 100 |
-4 | |
U | ||
się z obszaru typu N do P Przepływ *uR[yJ'— ^ |
0 0 |
Uf[V |
elektronów sprawia, że przy granicy obszaru N I powstaje pewien obszar ładunku dodatniego. > |
IrCMJ |
Rys. 4.4. Przykład
. , charakterystyki I(U) złącza
Oznacza to powstanie wewnętrznej różnicy
potencjałów (bariery potencjałów) na granicy obszarów, która uniemożliwia dalszy ruch ładunków przez złącze. Dla jej skompensowania (zrównoważenia) należy przyłożyć napięcie z zewnątrz jak na rys. 4.3b, którego wartość dla krzemu wynosi ok. 0,7V. Złącze p-n jak na rys. 4.3b jest spolaryzowane w kierunku przewodzenia. Wtedy możliwy jest przepływ prądu przez złącze. Bariera potencjałów na granicy obszarów zwana napięciem dyfuzyjnym ulega zlikwidowaniu i przez złącze odbywa się przepływ większościowych nośników ładunków, które tworzą prąd o wartości zależnej tylko od napięcia źródła i oporności w obwodzie, zaś ubytki ładunków w obszarach P oraz N są uzupełniane z zewnętrznego źródła zasilania.
Po zmianie kierunku napięcia zewnętrznego jak na rys. 4.3c, złącze p-n spolaryzowane jest zaporowo.
W wyniku działania zewnętrznego źródła napięcia nastąpi odsunięcie ładunków większościowych od granicy obszarów i poszerzeniu ulega warstwa zaporowa. Przez złącze przepływa wtedy jedynie znikomy (pomijalny) prąd utworzony z nośników mniejszościowych, tj. z dziur z obszaru N oraz elektronów z obszaru P.
Oznacza to, że złącze p-n przewodzi prąd elektryczny tylko w jednym
kierunku (przy odpowiedniej polaryzacji).
15