5935182385

18 PISMO PG

Dr inż. arch. Andrzej Prusiewicz i dr inż. arch. Mariusz Grych    Fol. Krzysztof Krzempek

sterowania instalacjami grzewczą, wentylacyjną oraz oświetleniem - według standardów tzw. budynków inteligentnych.

Symbolika nowej siedziby Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej jest prosta. Przeszklone elewacje części centralnej, zawartej pomiędzy trzema skrzydłami z okładziną z piaskowca symbolizują ekrany monitorów.

Warto wspomnieć, że w ostatnich dniach na portalu internetowym Gazety Wyborczej Bryla.pl odbył się plebiscyt na Bryłę oraz Makabrylę Roku. W każdej z tych kategorii nominowano po sześć obiektów. Miło nam odnotować, że w kategorii Bryla Roku na budynek WETI oddano ponad tysiąc głosów, co oznacza, że został on oceniony jako czwarta najlepsza realizacja architektoniczna ubiegłego roku.

Tymczasem pojawiła się szansa na kolejną wspólną realizację teamu Grych-Pru-siewicz. Mowa o centrum nanotechnologii, które ma powstać vis <t vis Wydziału Chemicznego PG. To właśnie zespół pod kierunkiem tych dwóch doktorów przygotował wstępne założenia projektowe obiektu, którego budowa znalazła się w planach inwestycyjnych PG.

Specjalista od architektury użyteczności publicznej - dr Prusiewicz dał się poznać już kilka lat temu jako współautor projektu, służącego społeczności politechnicznej. Jego dziełem jest nowy budynek Wydziału Zarządzania i Ekonomii przy ul. Traugutta 79. Współautorką obiektu oddanego do użytku na początku 2002 roku była dr hab. Elżbieta Ratajczyk-Piątkowska.

Dr inż. arch. Andrzej Prusiewicz jest również współautorem budynku Teatru Narodowego w Warszawie. Generalnym projektantem odbudowy teatru, po pożarze w 1985 roku, byl prof. Józef Chmiel, również związany z Wydziałem Architektury Politechniki Gdańskiej. Odbudowa gmachu trwała prawie 12 lat. Nazwiska obu panów pojawiają się także przy okazji innej sławnej realizacji obiektu o charakterze „artystycznym”. Mowa o Operze Nova w Bydgoszczy, jednym z najnowocześniejszych i najbardziej wszechstronnych teatrów muzycznych w Polsce. Monumentalny obiekt, składający się z trzech charakterystycznych kręgów, położony w zakolu rzeki Brdy, oddano do użytku po wielu latach budowy w 2008 roku. Budynek opery pełni również rolę nowoczesnego centrum kongresowego, gotowego pomieścić jednorazowo 1500 gości. Bryla Opery Novajest bodaj najbardziej charakterystycznym i znaczącym współczesnym obiektem w mieście.

Zuzanna Marcińczyk Biuro Prasowe

Młode serce przemysłu okrętowego, czyli najlepsze dyplomy Wydziału OiO

Praca dyplomowa Marcina Skrzyńskiego uznana została za najlepszy dyplom 2008 roku na Wydziale Oceanotechniki i Okrętownictwa PG. Wyróżnienie ma dużą wagę prestiżową, gdyż w skład kolegium oceniającego prace weszli przedstawiciele Towarzystwa Okrętowców Polskich KORAB oraz The Royal Institution of Naval Architects - międzynarodowego towarzystwa projektantów statków.

Dla prodziekana ds. kształcenia, dr. inż. Janusza Lemskiego, największym powodem do radości jest fakt, że młodzi okrętowcy po zakończeniu studiów na jego Wydziale są praktycznie i teoretycznie przygotowani do zawodu, że znajdą swoje miejsce na rynku pracy. -Jestem ogromnie dumny z tego Jak oni się rozwinęli - mówi z przekonaniem dr Lemski. -Cieszę się z ich twórczego wkładu w rozwój oceanotechniki i okrętownictwa. Nawet to, że potrafili się spierać ze swoimi promotorami w czasie pracy nad dyplomami, świadczy o tym, że mają własne zdanie i potrafią udowodnić słuszność swoich przekonań.

Inżynier Marcin Skrzyński w swojej pracy dyplomowej przeprowadził wstępną optymalizację kształtu podpór oraz sposobu ich połączenia z konstrukcją pokładów na dużych samochodowcach z jednym rzędem podpór. Badania przeprowadził na przykładzie samochodowca, którego długość przekraczała 160 m, szerokość 28 m, a wysokość 30 m. Statek miał 10 pokładów przystosowanych do przewozu samochodów osobowych oraz dwa pokłady do przewozu pojazdów i ładunków ciężkich. Dopuszczalne obciążenie jednego z tych pokładów wynosiło nawet 2,5 tony na metr kwadratowy.

Korzystając z programu HyperMesh, zbudował wirtualny model wytrzymałościowy, obejmujący swoim zasięgiem fragment części ładunkowej wspomnianego statku. Korzystając z programu ANSYS, dokonał analizy wytrzymałości powszechnie stosowanego rozwiązania konstrukcyjnego podpór oraz sposobu ich połączenia z konstrukcją pokładów. Następnie zidentyfikował istotę problemu i wskazał kolejno kierunki jego rozwiązania. Do celu dochodził etapami. Ostatecznie opracował innowacyjne rozwiązanie kształtu podpór oraz sposobu połączenia podpór z konstrukcją pokładów. Zastąpił bowiem tradycyjne, „sztywne” połączenie z konstrukcją pokładów połączeniem „przegubowym”. W porównaniu do rozwiązań typowych, rozwiązanie Marcina Skrzyńskiego pozwala znacznie zmniejszyć masę konstrukcji i upraszcza jej wykonanie. Młody naukowiec czuje, że jego rozwiązanie jest bardzo dobre i ma przyszłość.

Marcin od dwóch lat pracuje w biurze wykonującym obliczenia wytrzymałościowe

Nr 2/2009