5981675060

Filmoznawstwo, filmologia

gałąź humanistyki badająca film m.in., jako zjawisko historyczno-kulturowe oraz jako dziedzinę twórczości;

współczesne f. podejmuje refleksję badawczą w ścisłym powiązaniu z innymi dziedzinami nauki (antropologia, psychologia, semiotyka, socjologia itp.)

Język filmu — zespół środków wyrazu właściwych dla filmu oraz zasad ich łączenia w dziele, dzięki którym tworzy się spójny i znaczący przekaz filmowy. Język filmu tworzy m.in. montaż, kadry, ujęcia, sceny, sekwencje, plany filmowe itp.

Klatka filmowa - jej odpowiednikiem jest kadr. Po obu stronach taśmy filmowej znajdują się dziurki (PERFORACJA) służące do nawijania. Po prawej stronie znajdziemy trzy linie, czyli zapisaną na taśmie ścieżkę dźwiękową.

Kadr - podstawowy element utworu filmowego złożony z serii nieruchomych fotogramów dających w trakcie projekcji złudzenie ciągłości ruchu.

Ujęcie - element filmu pomiędzy jednym cięciem montażowym a drugim cięciem montażowym.

*Ujęcie -1. najmniejsza dynamiczna część filmu, zawarta między dwoma cięciami montażowymi; 2. odcinek taśmy filmowej z rejestrowanym obrazem od momentu rozpoczęcia pracy kamery do jej zatrzymania - takie ujęcie może być potem podzielone w fazie montażu. *Ujęcie-sekwencja - cała scena (lub jej duży fragment) sfilmowana w jednym długim ujęciu, za pomocą wielu ruchów kamery. Charakteryzuje się złożoną akcją. Do najsłynniejszych ujęć-sekwencji należą Hitchcockowskie TMT - „ten minutę take"

- precyzyjne zaplanowane, trwające do 10 minut.