5996832657

96

dwa zespoły regionalne: „suboceaniczny” Leucobryo-Pinetum i kontynentalny Peucedano-Pinetum, pewnych różnic w grądach i borach mieszanych, zróżnicowania łęgów jesionowo-olszowych (Circaeo-Alnetum) na dwie regionalne odmiany, oraz występowania wyspowych stanowisk buczyn w jednej z krain.

Kraina Chełmińsko-Dobrzyńska wykazuje cechy przejściowe do Działu Pomorskiego i odznacza się:

—    kontynentalnymi borami sosnowymi (Peucedano-Pinetum) w odmianie sarmackiej;

—    grądami (Tilio-Carpinetum) w odmianie mazowieckiej na większości terenu, z wyspowym pojawianiem się pomorskich grądów (Stellario-Car-pinetum);

—    wyspowym występowaniem lasów bukowych;

—    brakiem kontynentalnych borów mieszanych zespołu Serratulo--Pinetum.

Kraina Północnomazowiecko-Kurpiowska charakteryzuje się borami zespołu Peucedano-Pinetum, grądami mazowieckimi oraz występowaniem kontynentalnego boru mieszanego Serratulo-Pinetum. Różnicuje się na podkrainy skutkiem wykształcania się na terenie Podkrainy Kolneńskiej borów i borów mieszanych bliższych odmianom subborealnym niż sarmackim, oraz wykształcania się łęgów jesionowo-olszowych (Circaeo-Alnetum) bądź w odmianie podlasko-mazurskiej w Podkrainach Kolneńskiej i Kurpiowskiej, bądź w odmianie środkowopolskiej w Podkrainie Wkry.

Kraina Południowomazowiecko-Podlaska w porównaniu z poprzednio omówionymi krainami działu charakteryzuje się borami świeżymi należącymi do zespołu Leucobryo-Pinetum. Dzieli się na trzy podkrainy: Południowomazo-wiecką, Radomską i Południowopodlaską. Różnią się one między sobą pod względem inwentarza naturalnych zbiorowisk nieznacznie, a mianowicie zróżnicowaniem łęgów jesionowo-olszowych (Circaeo-Alnetum) na dwie odmiany: środkowopolską w podkrainie pierwszej i drugiej, oraz podlasko-mazurską w trzeciej z wymienionych podkrain, a także pewną odrębnością grądów w Podkrainie Radomskiej (wyżynna forma mazowieckiej odmiany zespołu Tilio-Carpinetum) w porównaniu z resztą Krainy Południowomazowiecko--Podlaskiej (niżowa forma mazowieckiej odmiany Tilio-Carpinetum).

Kraina Wyżyny Lubelskiej wyróżnia się w stosunku do reszty Działu Mazowiecko-Poleskiego specyfiką zbiorowisk grądowych, które na tym terenie zaliczane są do małopolskiej odmiany zespołu Tilio-Carpinetum, a także pojawianiem się stanowisk roślinności stepowej. Zbliża to charakterystykę geobotaniczną tej krainy do Działu Wyżyn Południowopolskich. Równocześnie jednak bory mieszane (Querco-Pinetum i Serratulo-Pinetum) oraz dąbrowy świetliste (Potentillo albae-Quercetum) są tu wykształcone podobnie jak w innych krainach Działu Mazowiecko-Poleskiego, a przy tym brak jest zbiorowisk jedlin i buczyn, należących do typowej kombinacji zbiorowisk Działu Wyżyn Południowopolskich. Zadecydowało to o połączeniu Krainy Wyżyny Lubelskiej z Działem Mazowiecko-Poleskim, a nie z Działem Wyżyn Południowopolskich, wbrew tradycyjnym ujęciom geobotaniczno-regionalnym, a także wbrew głównym cechom budowy geologicznej.

Kraina Polesia Południowego zaliczona do Poddziału Poleskiego, objęta jest tylko częściowo zasięgiem państwa polskiego. Od sąsiadującej z nią od