Amanita gemmata (muchomor narcyzowy)


www.grzyby.pl| Menu główne | Klucz do oznaczania grzybów >Agaricales>Amanita
| Grzybowy kalendarz pór roku | Grzyby jadalne warte polecenia | Słowniczek pojęć |

Amanita gemmata (Fr.) Gill. - muchomor narcyzowy
5 mmpod sosna w lesie sosnowo-bukowo-świerkowym; pojedynczy owocnik, na kapeluszu nieliczne duże łatki
Owocnik
  Kapelusz żółty, woskowożółty, ochrowożółty, z wiekiem i na brzegu jaśniejszy; brzeg silnie i wyraźnie prążkowany, ostry; powierzchnia bez lub z kilkoma nieregularnie rozrzuconymi, białawymi łatkami różnej wielkości, lekko lepka, gdy wilgotna, jedwabiście lśniąca gdy sucha; 4-8(10) cm średnicy; wypukły, potem płaski.
  Blaszki białe, z kosmkowatym ostrzem, gęste, wybrzuszone, wolne.
  Trzon białawy, zwykle pokryty białawymi, odstającymi kosmkami i łuseczkami; 6-10 x 0.6-1 cm długości, równogruby, nieco rozszerzający się ku podstawie; pusty, potem watowaty, kruchy. Z pierścieniem który jest widoczny u młodych egzemplarzy, potem zanika. Pochwa szczątkowa, w postaci wałeczka otaczającego nieco bulwiasto zgrubiałą nasadę trzonu.
  Miąższ biały, pod skórką żółtawy; smak łagodny; zapach słaby lub brak.

Zarodniki
  Wysyp biały. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, 10-12 x 6-8 mim.

Występowanie
  Gatunek ciepłolubny. W Polsce rzadki. W lasach liściastych i iglastych od czerwca do października, zwykle pojedynczo i na glebach piaszczystych, kwaśnych.

Wartość
  Niejadalny lub trujący.

Gatunki podobne
  Gdy bez pierścienia barwą i prążkowanym brzegiem kapelusza przypomina muchomora rdzawobrązowego (Amanita fulva) (fot. 1), który odróżnia się wyraźną pochwą.
  Podobnej barwy jest muchomor cytrynowy (Amanita citrina) (2. fot.), który wyróżnia się, między innymi, intensywnym zapachem surowych ziemniaków.





| Menu główne | Klucz do oznaczania grzybów >Agaricales>Amanita
| Grzybowy kalendarz pór roku | Grzyby jadalne warte polecenia | Słowniczek pojęć |