Nie musi także prowadzić ewidencji wytworzonych odpadów komunalnych, gdyż w tym przypadku ewidencję prowadzą podmioty odbierające te odpady i posiadające odpowiednie zezwolenia wydane zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt. 1 ustawy o utrzymaniu czystości.
Ewidencję odpadów komunalnych zgodnie z art. 36 ust. 2 ustawy o odpadach prowadzą podmioty, o których mowa w art. 7 ustawy o utrzymaniu czystości.
Zgodnie z definicją zawartą w ustawie o odpadach, odpadem jest każda substancja lub przedmiot należący do jednej z kategorii określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz:
• pozbywa się,
• zmierza się pozbyć lub
• do pozbycia się jest zobowiązany.
Tak więc o zaliczeniu substancji lub przedmiotu do odpadów decyduje wola posiadacza lub nakaz prawny.
Należy więc przyjąć, że dowolny przedmiot lub substancja może stać się odpadem, jeśli taka będzie wola posiadacza. Jednakże są kategorie substancji i przedmiotów, które odpadem stają się z mocy przepisów i wówczas ich posiadacz zobowiązany jest do odpowiedniego z nimi postępowania, nawet jeśli jest to wbrew jego woli.
Rozstrzygnięcie problemu czy coś jest odpadem czy nie, może mieć decydujące znaczenie określające warunki i sposoby działania przedsiębiorstwa, gdyż wszelkie postępowanie z odpadami jest ściśle reglamentowane.
Tak więc, jeśli przepis nie wymaga zakwalifikowania przedmiotów lub substancji do odpadów, to nie należy tego robić. Można wtedy postępować z nimi zasadniczo bez ograniczeń, tak jak z typowymi surowcami czy materiałami. W przeciwnym wypadku praktycznie każde działanie związane z zagospodarowaniem będzie wymagało uzyskania zezwolenia. Przede wszystkim przekazywanie odpadu innym podmiotom możliwe jest tylko wówczas, gdy posiadają one stosowne zezwolenia w zakresie gospodarki odpadami (art. 25 ustawy o odpadach). Nie wolno także przetwarzać własnych odpadów (jeśli zostały już wykazane) bez zezwolenia. Nawet przewożenie własnych odpadów, za wyjątkiem sytuacji określonych przepisami ustawy, wymaga zezwolenia.
Podstawowym kryterium zaliczenia do którejś z kategorii odpadów wymienionych w załączniku 1 do ustawy o odpadach, jest najczęściej:
• niespełnianie wymagań jakościowych,
• niespełnianie należycie dotychczasowej funkcji,
• zniszczenie lub zanieczyszczenie.
Można przyjąć, że odpad przetworzony na wyrób przeznaczony do określonego wykorzystania, spełniający wymagania odpowiednich norm oraz oczekiwania odbiorcy, nie jest już odpadem, a jego produkcja jest recyklingiem w rozumieniu ustawy o odpadach.
W tej sytuacji, podstawowym warunkiem uznania przedmiotu lub substancji za pełnowartościowy produkt jest spełnianie wymagań norm jakościowych. Najlepiej jeśli są to normy powszechnie stosowane np. normy PN (Polska Norma) lub EN (Europejska Norma).
Poradnik gospodarki odpadami i opakowaniami dla przedsiębiorców. Polski System Recyklingu ()rganizacja Odzysku SA, www.psr.pl 8