długi okres półtrwania (około 8 dni) oraz stosunkowo dużą energię promieniowania ( 364 keV- y, 610 keV-13 ), co mimo, że jest z punktu widzenia ochrony radiologicznej wadą, czyni go przydatnym do leczenia i w diagnostyce, między innymi wola zamostkowego [58, 59],
Badanie SPECT umożliwia obrazowanie danego narządu w trzech wymiarach. Ocena objętości gruczołu tarczowego polega na zarejestrowaniu serii obrazów (przez obrót gammakamery o pełne 360 stopni) a następnie ich rekonstrukcji za pomocą odpowiedniego programu komputerowego [59, 60, 61, 62, 63].
Ultrasonografia.
Ultrasonografia jest obecnie podstawową metodą obrazowania gruczołu tarczowego. Jej wartość wynika z dużej czułości, braku narażenia pacjenta na szkodliwe promieniowanie, a jednocześnie z prostoty, powtarzalności, szybkości uzyskiwania wyników, dostępności i niskich kosztów.
Metoda opiera się na emisji fal dźwiękowych o wysokiej częstotliwości i rejestracji wiązki odbitej. Fale ultradźwiękowe ulegają zjawiskom pochłaniania, odbicia i rozproszenia w zależności od właściwości tkanek określanych jako impedancja akustyczna. Efekt odbicia bądź rozproszenia fali powstaje na granicy ośrodków o różnej impedancji akustycznej. Zasadniczym elementem aparatury jest głowica zawierająca przetworniki piezoelektryczne. Piezoelektryk charakteryzuje się zdolnością przetwarzania sygnału elektrycznego na fale ultradźwiękowe i odwrotnie : fali akustycznej na prąd elektryczny. Głowica jest zatem jednocześnie emiterem i odbiorcą ultradźwięków. W dalszej kolejności sygnał elektryczny zostaje przetworzony na impuls świetlny prezentowany na ekranie monitora. Intensywność świecenia zależy od amplitudy rejestrowanej fali odbitej [58].
Do badania tarczycy używa się głowic liniowych o wysokiej częstotliwości i rozdzielczości; zalecane są szerokopasmowe głowice 5-14 MHz, najczęściej 7,5 MHz. Długość czoła głowicy nie powinna być mniejsza niż 4 cm. Zaleca się, aby głowica była przystosowana do jednoczesnego wykonywania badań w technice kolorowego dopplera i dopplera mocy. Badanie USG tarczycy musi obejmować serię obrazów poprzecznych miąższu obu płatów i cieśni oraz obrazów podłużnych płatów tarczycy. W trakcie badania należy dokonać pomiarów szerokości, grubości oraz długości każdego z płatów oraz grubości cieśni. W przypadku uwidocznionych
18