6295504408

Papierowe rytmy w edukacji dzieci, czyli o tym w co lubi bawić się mózg

mgr Dorota Dziamska REFERAT

Pracownia Pedagogiczna im. Prof. R. Więckowskiego

- Dziecko ujmując całościowo rzeczywistość, odczuwa potrzebę wyrażania swoich doznań i przeżyć za pomocą znaków.

Są to znaki języka mówionego, stosunków wielkościowych,geometrycznych, ilościowych, technik plastycznych, ekspresji ruchowej, muzycznej.

prof. Ryszard Więckowski

Kompetencja miarowych uderzeń, to umiejętność wychwytywania rytmów z otoczenia, którą posiada już noworodek bazując na doświadczeniach okresu prenatalnego. Dzięki rytmicznej melodii bicia serca matki maleńki człowiek przyzwyczaja się, iż rytm jest wskazówką, kojarzy się z bezpieczeństwem. To dzięki tej umiejętności dziecko ropoczyna z sukcesem swą edukację natychmiast po urodzeniu. Miarowe rytmy z otoczenia stopniowo budują zaciekawienie, zainteresowanie, chęć, a nawet odwagę czynienia rzeczy nowych. Trudno nie zauważyć, że właśnie rozwój mowy, języka oraz szeroko rozumianej komunikacji dziecka bez rytmów i ich rozpoznawania byłby niemożliwy.

Rytm jest zatem w rozwoju językowym dziecka narzędziem bogacenia doświadczeń w komunikacji, bazą aby na niej budować aktywność i różnorodne formy wyrażania się. Ekspresję wyrazu natomiast nauczyciel wykorzystać może tworząc nielaboratoryjne i wyreżyserowane specjalnie formy realizacji programu nauczania, ale wynikające z naturalnych sytuacji edukacyjnych inicjujących aktywność językową dziecka.

Naturalne sytuacje edukacyjne są adekwatne do tego w jaki sposób uczy się mózg. Istnieje zatem potrzeba odwołania się w zajęciach do tych naturalnych wzorów uczenia się mózgu, które odpowiednio wykorzystane utworzą optymalne warunki uczenia się dzieci. Przewrotnie można by rzecz, iż dziecko rozwija się tak jak działać lub bawić się chce jego mózg, zatem również w procesie uczenia języka każdy pedagog powinien zastanowić się nad metodą wykorzystania potencjału tkwiącego w tym najważniejszym i fascynującym naukowców od lat organie.

Odwołując się do nieskomplikowanego podziału dokonanego przez neurologa Antonio R. Damasio spróbujmy przyjrzeć się podstawowym strategiom uczenia się mózgu w odniesieniu do niezłożonych praktycznych czynności jakie możemy zaproponować dzieciom, aby inicjować i wspierać aktywność językową dzieci niezależnie, czy uczą się języka ojczystego, czy obcego. Podejmując się tych czynności będąc w roli uczącego się dziecka, przyjrzyjmy się strategiom takim jak : wartościowanie, zapamiętywanie, przyzwyczajanie i zapominanie. Do naszej edukacyjnej obserwacji wykorzystamy skrawki papieru, muzykę i kilka przedmiotów, które nauczyciel zawsze ma pod ręką: długopis, ołówek, a przede wszystkim własne dłonie.

Zabawy dydaktyczne systemu Edukacja przez ruch wspierające rozwój językowy dzieci

mgr Dorota Dziamska WARSZTAT

Pracownia Pedagogiczna im. Prof. R. Więckowskiego

Dwujęzyczność w dziecięcym wieku w krajach Unii Europejskiej

dr Małgorzata Falkiewicz-Szult Uniwersytet Szczeciński

Fakt, że dzieci bardzo wcześnie zaczynają uczyć się języków obcych, a po części także wzrastają w wielojęzyczności, w polskim społeczeństwie, (które nadal jest jednojęzyczne) odbierany jest jako niezwykły. Z