6355536998

85

kowe o głębokości 1 m i długości 20 m. Pomimo braku ciągłości, oznaczono na podstawie wspomnianej mapy ten przebieg jako etap V, natomiast występujące w górnej części niezależne fragmenty, które nie są połączone z etapami wcześniejszymi -jako IV. Warto tu zwrócić uwagę na charakterystyczne „mijanki” lub „odnogi” (10), (2). Ich zasadniczą rolą było stworzenie możliwości ominięcia trudnego fragmentu drogi lub minięcie się dwóch zaprzęgów.

Ryc. 29. Profil terenu przez obszar 2 Cross-section of old roads' cuts (study site 2)

Profil (A-B) (ryc. 29) przecinający sieć wcięć pokazuje stopień modyfikacji stoku. Linią przerywaną zaznaczono prawdopodobny kształt stoku sprzed komunikacyjnej adaptacji terenu. Poszczególne ciągi wciosów rozdzielały grzędy, których nachylenie rosło wraz ze zmniejszaniem się odległości pomiędzy sąsiednimi drogami oraz ich wcinaniem się. W rezultacie ulegały szybszej denudacji niż stok niemodyfikowany. Pierwotna wysokość grzęd o tej genezie nie jest znana. Można próbować odtworzyć kształt stoku eliminując modyfikacje poziomic na terenie przekształconym lub ekstrapolować profil stoku z obszarów niezmodyfikowa-nych. Skala zmian może być tak duża, że zmieni się profil stoku z wypukłego na wklęsły. Intensywne obniżanie grzęd widocznie jest współcześnie (fot. 5). Ich budowa nie sprzyja akumulacji, ale intensywnie działają wszystkie procesy niszczące, wspomagane rozdeptywaniem przez ludzi i zwierzęta. W związku z tym ustalona na ich podstawie głębokość wcięć jest przybliżona.

Fot. 5. Obniżanie grzęd pomiędzy wciosami Photo 5. Reduced border between two cuts’ roads