6355537004

88

Fot. 6. Wypreparowywanie korzeni drzew ze ściany wciosu Photo 6. Roots exposure from cuts road wings

intensywnym użytkowaniu w przeszłości, świadczy fakt, że do dziś widoczne są na opuszczonych - nieprzebudowanych fragmentach nawet ponad dwumetrowe wcięcia. Twardzielcowy charakter pasma, wyrównany profil podłużny wierzchowiny i brak przełomów zmuszały do komunikacji przez lokalne przełęcze. Na południowej granicy zlewni (grzbiet pasma) znajduje się kilka takich obniżeń (zob. ryc. 24). W tych punktach droga biegnąca grzbietem łączyła się ze szlakami rozprowadzającymi ruch do dolin. Znaczenie tych miejsc w przeszłości było większe niż obecnie. Zbiegały się tu drogi prowadzące do co najmniej pięciu ważnych ośrodków miejskich, położonych po przeciwnych stronach Pasma Brzanki (Jasło, Biecz, Pilzno, Tarnów, Ciężkowice). Głęboka modyfikacja rzeźby terenu na obszarach 1 i 2 może wynikać zatem z tego, że właśnie w tym miejscu, może już od czasów średniowiecza, biegły trakty łączące kluczowe miejscowości regionu. Potwierdzeniem tego mogą być informacje odnalezione w Metrykach Józefińskich (1785-1788). Według tam zawartego spisu gruntów rolnych, pola leżące w pobliżu obszarów 1 i 2 nazwane zostały „za starą drogą”. Ruch na obydwu obszarach odbywał się niezależnie (nie ma logicznego wytłumaczenia takiego przebiegu szlaku, który prowadziłby jednocześnie przez obszar 1 i 2). Drogi łączyły się dopiero na lokalnym wypłaszczeniu (w jego okolicy również zidentyfikowano podobne formy) i stamtąd biegły na jedną z przełęczy. Podobny układ zaznaczono na mapie z 1904 roku.

Nazwa szczytu pomiędzy dwiema przełęczami to Krzyżowa Góra. Etymologii należy się w tym przypadku doszukiwać w słowie skrzyżowanie. W drugiej połowie XIX wieku wybudowano tam nową drogę łączącą wsie po obu stronach pasma - Joniny-Szerzyny (Korona 1995). Jeśli przez badane obszary przebiegał ważny lokalny szlak, to od początku funkcjonowania nowej drogi zapewne stracił radykalnie na znaczeniu.