672580846

Wycinek — Wyliczenie 157

co m kontekście literackim jest wulgaryzmem, zależy od wymagań obowiązujących w danym okresie, a użycie wulgaryzmu przez pisarza może być świadomym środkiem ekspresji. Np. :

Rżnij karabinem w bruk ulicy I Tiuoja jest krew, a ich jest nafta!

I od stolicy do stolicy

Zawołaj, broniąc swej krwawicy :

»Bujać — to my, panowie szlachta!«

(J. T u w i m : Do prostego człowieka).

Wycinek. Artykuł, notatka lub inny fragment wycięty z całości wydawniczej, np. z czasopisma.

Wydanie (Edycja). 1. Ogłoszenie dzieła drukiem. 2. Wszystkie egzemplarze dzieła odbite z tego samego składu drukarskiego.

Wydanie autentyczne (Editio authentica). Wydanie przygotowane pod kontrolą autora.

Wydanie krytyczne. Wydanie zawierające krytyczną edycję tekstu i potrzebne objaśnienia (komentarz).

Wydanie pośmiertne. Dzieło o-publikowane po śmierci autora z pozostawionego rękopisu.

Wydawca. Osoba lub instytucja publikująca dzieło drukiem.

Wydawca naukowy zob. Edytor.

Wydawnictwa zob.: Album. Almanach literacki. Analekta. Antologia. Chrestomatia. Czasopismo. Dywan. Dziennik. Efemeryda. Encyklopedia. Florilegium. Index li-brorum prohibitorum. Inedita. Jednodniówka. Kantyczki. Kata-lekty. Księga pamiątkowa. Ma-motrekt. Mutacja dziennika. Nadbitka. Odbitka. Prasa. Rocznik. Słownik. Śpiewnik. Tom. Wydawnictwo: ciągłe, seryjne, zwarte. Wznowienie.

Wydawnictwo ciągłe (Continu-andum). Wydawnictwo ukazujące się częściami bez przewidzianego z góry zakończenia.

Wydawnictwo seryjne (Seria). Wydawnictwo ciągłe złożone z samoistnych dzieł różnych autorów, którego tomy poza własnymi tytułami połączone są wspólnym tytułem serii i kolejną numeracja.

Wydawnictwo zwarte. Wydawnictwo ukazujące się w skończonej postaci albo też z przewidzianym z góry zakończeniem.

Wydwarzanie zob. Afektacja.

Wykrzyknienie retoryczne (Ex-clamatio). Zdanie wykrzyknikowe pełniące właściwie funkcję oznajmiającego; służy ożywieniu stylu, wyraża silną emocję, gwałtowne uczucia. Retoryczność jest jeszcze bardziej podkreślona, gdy wykrzyknienie jest równocześnie apostrofą, zwróceniem się do osoby nieobecnej, do abstrakcji itp. Np.:

O! niewiadoma ta boleść nikomu.

Jaka się tu moim sercu dziś zamyka!

(J. Słouiack i: Ojciec zadżu-

ćmionych).

Por. Apostrofa. Błaganie. Inwokacja. Poprawienie się. Przekleństwo. Przysięga. Pytanie retoryczne. Zaklęcie.

Wyliczenie. Odmiana nagromadzenia polegająca na tym, że w szeregu analogicznie zbudowanych zdań, a nawet przy użyciu tego samego zwrotu, wymienia się coraz to nowe cechy przedmiotu albo przedstawia kolejne* momenty akcji. Występuje często w poezji ludowej. Np.: