58 L. c. — Linia intonacyjna paralelna
L. c. zob. Loco citato.
Lais (Laiza). 1. Forma średniowiecznych pieśni lirycznych lub epicznych (prowansalskich i środkowo - niemieckich) złożonych z kunsztownie budowanych strof, z wersów zwykle ośmio — lub dzie-sięciozgłoskowych, w których występowały asonanse, zastąpione później rymami. 2. Starofrancuskie krótkie opowiadanie.
Laiza zob. Lais.
L’arl pour I’arl zob. Sztuka dla sztuki.
Latopis zob. Kronika.
Latynizm. Barbaryzm z języka łacińskiego (np. wyrazy, jak rewe-rencja, permisja itp.; albo zwroty, jak Wierzę widzieć dobra boże\...] Credo videre bona domini [...] — »Psałterz floriański« Ps. 26, 13).
Legenda. 1. Fantastyczne opowiadanie oparte na motywach chrześcijańskich (o świętych, cudach itp.) Np. W Żywotach świętych P. Skargi; legendy publikowane przez L. Siemieńskiego, ks. I. Hołowińskiego itp. 2. Słowne objaśnienie do map, ilustracji itp.
Leitmotiv zob. Motyw przewodni.
Lekcja. Prawidłowe odczytanie tekstu, zgodne z wymaganiami prozodii.
Por. Filologiczna metoda edytorska.
Leksyka poetycka zob. Słownictwo poetyckie.
Leksykon zob. Słownik.
Libraria. Dawna nazwa biblioteki lub księgarni.
Libretto. Literacki tekst do opery,
operetki itp.
Licentia poetica. Swoboda poetycka, dopuszczająca odstępstwa od norm językowych, reguł formalnych czy wierności w stosunku do prawdy realnej.
Limeryk. Forma wywodząca się z angielskiego ludowego wiersza żartobliwego o zabarwieniu ironicznym lub groteskowym. Utwór składa się z dowolnej ilości strof pięciowersowych o układzie rymów aabba. Np.:
Móu:iąc ; Ma wado się nie pleń !
WgjeChał pewien na step leń.
Rzeki w dziką wjechawszy p,łusę:
— Tutaj do pracy się zniusę !
Glos mu rzekł z głuszy: — Nie sepleń!
(J. Tuwim: Mówiąc ma wado...).
Lingwistyka zob. Językoznawstwo.
Linia intonacyjna. Przebieg intonacji w syntaktycznej cząstce strumienia fonetycznego (zdaniu), wykazujący wznoszenie się i opadanie wysokości brzmienia dźwięków, zależy od budowy syntaktycznej zdania, szyku wyrazów, znaczenia.
Zob. też: Antykadencja. Kadencja. Półkadencja. Szczyt linii intonacyjnej.
Linia intonacyjna asymetryczna.
Linia intonacyjna, w której występują człony wtrącone, o intonacji neutralnej.
Linia intonacyjna paralelna.
Linia intonacyjna złożona z szeregu członów o powtarzającej się