6837093100

charakterystyka sposób przedstawienia wyglądu, zachowania postaci, jej życia wewnętrznego (uczuć, postaw moralnych, poglądów, zainteresowań). Występuje w formie charakterystyki bezpośredniej formułowanej wprost przez podmiot literacki utworu oraz charakterystyki pośredniej, która wynika ze słów, myśli i działań samej postaci lub z opinii, jaką o niej mają inne postacie w utworze.

choreograf twórca układów tanecznych, autor koncepcji ruchowej baletu.

czas fabuły okres zamknięty pomiędzy najwcześniejszym i najpóźniejszym zdarzeniem w utworze literackim.

czasopismo publikacja wydawana okresowo, w pewnych stałych terminach. Czasopisma można klasyfikować ze względu na: częstotliwość ukazywania się (tygodnik, dwutygodnik, miesięcznik, kwartalnik), zakres oddziaływania (centralne, regionalne), tematykę (np. społeczno-kulturalne) i przeznaczenie (np. dla młodzieży).

dialog rozmowa co najmniej dwóch osób na określony temat. Dla dialogu charakterystyczna jest wymienność ról nadawcy (mówiącego) i adresata (słuchacza) wypowiedzi. Dialog odgrywa najważniejszą rolę w dramacie.

didaskalia zob. tekst poboczny dramat oznacza: 1. rodzaj literacki, który obejmuje utwory przeznaczone na scenę. Nie ma w nich nadrzędnego podmiotu mówiącego, wypowiadają się tylko postacie należące do świata przedstawionego. Głównym składnikiem świata przedstawionego jest akcja; 2. jeden z gatunków dramatycznych; utwór o poważnej treści (w przeciwieństwie do komedii), np. Dziady cz. II A. Mickiewicza, Romeo i Julia Szekspira.

dziennik prowadzone z dnia na dzień zapisy, których celem jest utrwalenie wydarzeń, przeżyć, myśli. Dziennik może też stanowić odmianę literatury pięknej, mimo iż nie jest z góry komponowanym dziełem.

Przykłady: Dzienniki Z. Nałkowskiej, Dzienniki S. Żeromskiego.

elegia utwór liryczny o treści poważnej, refleksyjnej, utrzymany w tonie smutnego rozpamiętywania lub skargi.Przykład: Elegia o... (chłopcu polskim)

K. K. Baczyńskiego.

epika rodzaj literacki. Obejmuje utwory (napisane prozą lub wierszem), w których świat przedstawiony pokazany jest za pośrednictwem narratora. Narrator opowiada, opisuje (narracja), przytacza wypowiedzi postaci (dialogi). W epice najważniejszym składnikiem świata przedstawionego jest fabuła.

epitet środek stylistyczny; wyraz (najczęściej przymiotnik) pełniący w tekście funkcję określającą wobec rzeczownika. Epitet określa właściwości ludzi, rzeczy, zjawisk itp. Niektóre epitety tworzą z określanym wyrazem znaczenie przenośne, np.: „żelazne łzy", „czarna broń" (K. K. Baczyński Elegia o... chłopcu polskim).