6771815105

Drogą polikondensacji otrzymuje się wiele powszechnie stosowanych polimerów, takich jak: żywice fenolowo-formaldehydowe, żywice aminowo-formaldehydowe, poliamidy, silikony, poliestry nasycone i nienasycone itp.

Na skalę przemysłową polikondensację prowadzi się najczęściej metodami w stopie, w roztworze i na granicy faz.

nX - R - X + nY-R'-Y -*■

X- (R - W - R' - W)_(n _i)-R-W-R'-Y + (2n-l)A

Objaśnienia:

X, Y - grupy funkcyjne substratów

W - wiązanie powstające w reakcji grup funkcyjnych

A - cząsteczka wydzielającego się prostego związku chemicznego

Rys. 1.6. Schemat procesu polikondensacji

Źródło: S. Porejko, J. Fejgin, L. Zakrzewski, Chemia związków wielkocząsieczko-wych, s. 15-19 1.3. Budowa przestrzenna polimerów

Bardzo ważną cechą polimerów, która ma wpływ na ich właściwości fizykochemiczne, jest ich budowa przestrzenna. Pojęcie to jest ściśle związane z konfiguracją łańcucha makrocząsteczki, czyli rozmieszczeniem w przestrzeni atomów lub grup atomów w stosunku do wybranego elementu budowy fragmentu łańcucha. Polimery, w których grupy boczne są rozmieszczone regularnie wzdłuż łańcucha, noszą nazwę stereoregularnych albo taktycznych. Istnieją dwa rodzaje konfiguracji taktycznych, a mianowicie izotaktyczne i syndiotaktyczne.

W przypadku polimerów izotaktycznych podstawniki X przy wszystkich asymetrycznych atomach węgla w łańcuchu umieszczone są po jednej stronie płaszczyzny utworzonej przez ten łańcuch (rys. 1.7a).

H X H > Afh	(HXHXHXHX "Lę^LcsLcsLcs. / IZOTAKTYCZNY mYmYr/
H H H I	1HHHHHHHH |HXHHXHHX
H X H 1 H X H 1	łXHHXHHXH 1HXHXHHXH
/Tm X H H 1	^UsiAJAJA / ATAKTYCZNY mYTTTYr/ łXHXHHXHH

Rys. 1.7. Typy budowy przestrzennej polimerów

Źródło: S. Porejko, J. Fejgin, L. Zakrzewski, Chemia związków wielkocząsteczko-wych, s. 21

6