3547344131

Przykład

Wiele polimerów takich jak polimetastyren, polimetakrylan metylu rozkładają się głównie do monomeru, który jest zwykle palny w wystarczająco wysokiej temperaturze, spalanie jest prawie całkowite.

Materiały takie jak żywice fenolowe lub poliestry termoutwardzalne podlegają bardziej skomplikowanemu rozkładowi, w wyniku którego powstają różnorodne gazowe produkty zdolne do dalszego rozpadu i pozostałość zwęglona zawierająca trudno zapalający się węgiel pirolityczny.

Polimery takie jak polichlorek winylu PCV degradują się najpierw poprzez eliminację chlorowodoru HCI. Taki rozkład powoduje wzrost ilości wiązań nienasyconych w łańcuchu polimerowym, które komplikują procesy utlenienia. Doprowadza to do wytworzenia struktur aromatycznych i powstania zwęglonej masy.

Na stopień rozkładu polimeru wpływa tzw. charakterystyka materiałowa, tj.:

1)    struktura materiału i jego właściwości fizyczne,

2)    temperatura początkowego rozkładu lub najniższa temperatura rozkładu,

3)    szybkość wzrostu temperatury w materiale,

4)    zawartość tlenu w otoczeniu (obecność tlenu zwiększa przebieg destrukcji, jak i ilość produktów rozkładu),

5)    szybkość przepływu powietrza w układzie,

6)    temperatura otoczenia.

Skład i objętość tworzącej się fazy lotnej zależy również od wymiaru i kształtu próbki. ad.2c) Zapalenie

Zapalenie tworzyw sztucznych występuje wówczas, gdy powstałe z rozkładu termicznego gazy osiągną stężenie w zakresie granic zapalności i temperaturę równą temperaturze zapalenia chociaż jednego składnika. Podtrzymanie procesu palenia jest zależne od ilości ciepła przekazanego z płomienia do polimeru, od ilości gazów palnych, i od ilości tlenu w otoczeniu. Wynika z tego, że proces spalania nie będzie utrzymany, jeśli rozkład wymaga więcej ciepła niż dostarczone przez płomień lub jeżeli stała, niepalna pozostałość pokryje powierzchnię i odizoluje pozostałość palnego polimeru od źródła ciepła.