7270842175

•    uszkodzenie jednego stanowiska produkcyjnego powoduje zatrzymanie całego procesu wytwarzania,

•    praca stanowiska produkcyjnego uzależniona jest od pracy stanowisk poprzedzających,

•    urządzenia produkcyjne, które realizują proces technologiczny znajdują się obok siebie,

•    urządzenia produkcyjne pracują z wydajnością określoną przez „wąskie gardło”, najmniej wydajne urządzenie

Linie produkcyjne — stanowią ja różnorodne urządzenia produkcyjne, które posiadają możliwość realizacji całego procesu technologicznego bądź jego fragment, charakteryzujące się rozmieszczeniem liniowym np. montaż.

2.2.    Formy organizacji systemu wytwarzania

Formą organizacji wytwarzania jest nazywany sposób powiązania stanowisk produkcyjnych w procesie wytwarzania dla poszczególnych wyrobów. Generalnie formy te można podzielić na:

•    nierytmiczne inaczej: niepotokowe, niepowtarzalne, zmiennoseryjne, nieustabilizowane,

•    rytmiczne inaczej: potokowe, powtarzalne, stałoseryjne, ustabilizowane.

Wytwarzanie nierytmiczne charakteryzuje się minimalną powtarzalnością operacji na poszczególnych stanowiskach produkcyjnych, co powoduje dużą częstotliwość przezbrojeń. Podstawowe cechy tej formy to:

•    niski stopień oprzyrządowania,

•    duże i zmienne zapasy produkcji w toku,

•    najczęściej stosowaną strukturą organizacji wytwarzania jest struktura technologiczna,

•    wytwarzanie jest inicjowane poprzez indywidualne i jednorazowe zlecenia produkcyjne. W wytwarzaniu rytmicznym występuje ścisłe powiązanie stanowisk produkcyjnych oraz powtarzalność wytwarzania takich samych wyrobów. W wyniku, czego istnieje możliwość tworzenia tzw. harmonogramów wzorcowych.

Jak wspomniano wcześniej ta forma organizacji wytwarzania charakteryzuje się powtarzalnością wytwarzania takich samych wyrobów. Jest to tzw. rytmiczności wytwarzania. Polega ona na tym, że w ściśle określonych okresach czasu zostaje uruchomiony proces wytwarzania danego wyrobu. Przy czym proces ten przebiega według ściśle określonych i stałych zasad. Czyli przy wykorzystaniu tych samych środków produkcji (urządzeń, oprzyrządowania) na tych samych stanowiskach produkcyjnych i według stałej technologii. Ten ściśle określony odstęp czasu stanowi okres powtarzalności (rytm) wytwarzania danego zlecenia produkcyjnego. Okres powtarzalności może być wynikiem ustaleń na podstawie prognoz zbytu lub (częstszy przypadek) wymogów indywidualnych klienta kooperanta.

Podstawową cechą tego rodzaju systemu wytwarzania jest zmienny asortyment i ilość wytwarzanych wyrobów określonych w napływających zleceniach produkcyjnych bez wyraźnego rytmu produkcji.

2.3.    Zdolność produkcyjna systemu wytwarzania

Zdolność produkcyjna (wydajność) to maksymalna ilość wyrobów, jaka może zostać wytworzona w systemie wytwórczym w określonym okresie czasu. W przypadku określania zdolności produkcyjnej dla warunków idealnych, tzn. takich, dla których nie przewiduje się zakłóceń w systemie wytwarzania mamy do czynienia ze zdolnością planowaną — realne możliwości produkcyjne w danych warunkach organizacyjnych. Ponieważ zwykle w systemie występują różnego rodzaju zakłócenia (np. awarie urządzeń produkcyjnych) bardziej realistycznym miernikiem jest wydajność efektywna. Ten rodzaj miernika można prognozować poprzez współczynniki uwzględniające te zakłócenia w systemie.

12