tości prędkości odkształcenia odpowiadających zjawiskom tąpań, wyrzutów skał, trzęsieniom ziemi, urabianiu skał narzędziami skrawającymi i udarowymi (Kwaśniewski 1986a). Zakres zmienności wskaźnika intensywności rozpraszania energii Rc, wynoszący od 200 do ponad 5000 kj • s *, pozwolił na wyodrębnienie trzech grup skłonności skał do tąpań (rys. 4.110). Wartość wskaźnika określa wzór
Re = (4.89)
Lr
gdzie:
ENr różnica między wartością energii w chwili początkowej rozpadu PES (przy o = Rc) i końcem rozpadu PES, (przy o = Re,), kj; tr bezwzględny czas rozpadu, s.
Wskaźnik intensywności |
Wskaźnik intensywności |
■ |
Wskaźnik intensywności | |
rozpraszania energii |
rozpraszania energii |
rozpraszania energii | ||
< 1000 kJ s-1 |
1000-2500 kJ s-1 |
> 2500 kJ s1 | | ||
• skały nieskłonne do tąpań |
• skały słabo skłonne do tąpań |
1 |
• skały silnie skłonne do tąpań |
Rys. 4.110. Klasyfikacja skłonności skał do tąpań na podstawie wskaźnika intensywności
rozpraszania energii
Wskaźnik zagrożenia spowodowanego przeskokiem został określony na podstawie wyników badań laboratoryjnych, wykonywanych z zastosowaniem sztywnej maszyny wytrzymałościowej. Wyznaczono właściwości pozniszczenio-we węgla z pokrytycznej części charakterystyki naprężeniowo-odkształceniowej, a moduły sprężystości skał stropowych i spągowych dla fazy odciążania z przed-krytycznej gałęzi charakterystyki. Wskaźnik ten określa wzór (Zorychta 2002)
de*
df (£np)
tnp>tf(r
(4.90)
gdzie:
Esod - moduł sprężystości przy odciążaniu,
£/cr ^ £np <■■ e„ - przedział odkształceń, w którym jest możliwy przeskok.
Autor rozróżnił dwa przypadki:
Lip < 1 - układ nieskłonny do przeskoku (nietąpiący), Lip > 1 - układ skłonny do przeskoku (tąpiący).
165