empirycznej zależności między wartością odskoku bijaka młotka (wartość wskaźnika odbojności) od powierzchni skały, a wytrzymałością na jednoosiowe ściskanie oznaczoną w laboratorium (Kidybiński 1982)
Rc = 0,447 e0045’Ł+P° (4.102)
gdzie:
e - podstawa logarytmu naturalnego;
n. - średni wskaźnik odbojności, bezwymiarowy;
p„ - średnia gęstość objętościowa badanej skały, g/cm3.
Średnia wartość wskaźnika odbojności r, %
Rys. 4.122. Nomogram wyznaczania wytrzymałości na ściskanie węgli i skał płonnych w GZW
(PN-G-04308:1997)
Prowadząc badania wskaźnika odbojności w caliźnie węglowej, wykazano również korelację między wartościami wskaźnika skłonności węgla do tąpań Ww a wskaźnikiem odbojności calizny węglowej r/„ określonym lekkim młotkiem Schmidta o energii udaru 0,075 (. Zależność tę określa wzór (Kidybiński 1982)
WET = e*0'0606^”1'7575) (4.103)
Metoda badania wytrzymałości skał w otworach wiertniczych za pomocą pe-netrometru otworowego jest stosowana głównie do stropów wyrobisk górniczych. W przypadku słabo zawodnionego górotworu są możliwe pomiary również w otworach wierconych w spągu wyrobisk. Celem jej stosowania było
180