7334803713

Materiał dla uczestników konferencji „Wykorzystanie metod wspomagających w profilaktyce i terapii dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej”, 22. 05. 2013 r., Samorządowy Ośrodek Doskonalenia w Częstochowie

Najważniejsze składniki indywidualnego systemu komunikacji małego dziecka to:

•    Przygotowani partnerzy interakcji,

•    Zaadaptowane siedzisko,

•    Aktualne sposoby ekspresji dziecka,

•    Wspomagany przekaz,

•    Zidentyfikowane i zaaranżowane sytuacje poznawcze,

•    Zidentyfikowane i zaaranżowane sytuacje komunikacyjne,

•    Zaadaptowane czynności rutynowe,

•    System symboli i znaków.

Etapy procesu wspierania rozwoju komunikacji z użyciem AAC (cele dla terapeuty):

•    Rozpoznanie umiejętności i możliwości dziecka (diagnoza funkcjonalna).

•    Przygotowanie partnerów interakcji z dzieckiem.

•    Dobór pozycji i przygotowanie odpowiedniego miejsca do zabawy.

•    Aranżowanie sytuacji poznawczych.

•    Rozwijanie umiejętności społecznych.

•    Aranżowanie sytuacji komunikacyjnych.

•    Rozwijanie języka.

W zależności od możliwości i potrzeb poszczególnych dzieci proponuje się korzystanie z następujących systemów komunikacji alternatywnej:

•    systemy symboli jednoznacznych,

•    systemy gestów,

•    systemy graficzne,

•    systemy kombinowane.

Komunikacja wspomagająca nie jest tylko metodą, ale podejściem do człowieka z niepełnosparwnością, jego życia i edukacji. Zakłada ono podmiotowość tej osoby, jej prawo do własnych opinii, wyborów, decyzji. Obliguje nauczycieli, rodziców, by wydobywali te umiejętności, wzmacniali poprzez tworzenie jasnych sytuacji komunikacyjnych, interakcyjnych