7334803710

Materiał dla uczestników konferencji „Wykorzystanie metod wspomagających w profilaktyce i terapii dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej”, 22. 05. 2013 r., Samorządowy Ośrodek Doskonalenia w Częstochowie

„Nie mogę mówić, ale... mam prawo...

... upominać się o rzeczy, czynności, zdarzenia lub spotkania z ludźmi,

... mówić co mi się podoba, a co nie,

... aby dawano mi wybór,

... mówić „ nie ” i nie wybrać niczego,

... upominać się o uwagę innych i o to, by rozmawiali ze mną,

... domagać się informacji,

... otrzymywać pomoc w nauce porozumiewania się,

... aby ludzie dostrzegali, że próbuję porozumiewać się tak, jak potrafię,

... mieć dostęp do odpowiednich dla mnie pomocy do porozumiewania się,

... by ludzie szanowali mój sposób komunikacji i zachęcali mnie, bym go używał, ... by ludzie informowali mnie, co się będzie ze mną działo,

... by ludzie byli dla mnie uprzejmi i traktowali mnie z szacunkiem,

... by ludzie używali języka zrozumiałego dla mnie. ”

(Źródło: Sally Millar, University of Edinburgh, opracowanie wersji polskiej: Alina Smyczek)

Komunikacja

„ Każde działanie, dzięki któremu osoba nadaje lub otrzymuje informacje od innej osoby, dotyczące osobistych potrzeb, pragnień, percepcji, wiedzy lub emocji. Może się to dokonywać na drodze gestów, znaków, języka mówionego i/lub znaczeń słownych. Komunikacja jest generalnie uważana jako intencjonalna i włączająca interakcje społeczne. Cały proces jest osadzony w specyficznym kontekście i środowisku.”

(Beukelman, Mirenda 1998; Lloyd, Fuller, Aridson; 1997; Johnson, Baumgart, Helmstetter, Curry, 1996)