10
wielostronnych negocjacji w trakcie Rundy Doha stał się bodźcem dla rozwoju tej formy współpracy. Kwestią sporną pozostaje określenie, czy regionalne porozumienia handlowe sprzyjają liberalizacji obrotów w skali świata, czy też mają charakter protekcjonistyczny. Celem rozważań jest analiza rozwoju zjawiska regionalizmu na płaszczyźnie współpracy handlowej Unii Europejskiej z krajami Azji i Pacyfiku. Takie ujęcie tematu pozwala również zrozumieć specyfikę regionalnych porozumień handlowych, które stają się siecią powiązań oderwanych od pojęcia regionu sensu stricte. UE, będąc szczególnie zaawansowanym porozumieniem regionalnym, coraz częściej poszukuje możliwości ekspansji handlowej w drodze zawierania tego typu umów z innymi państwami (ugrupowaniami). Obszar Azji i Pacyfiku stał się jednym z centrów handlu światowego, gdzie regionalizm rozwija się niezwykle burzliwie. UE w 2012 r. jest uczestnikiem jedynie dwóch tego typu porozumień z krajami regionu, zaś negocjacje umowy o wolnym handlu z Indiami są wskazówką, iż współpraca w takiej formie nabiera coraz większego znaczenia. Analiza obowiązujących i negocjowanych umów pozwoli wskazać podstawowe problemy w relacjach handlowych UE z regionem Azji i Pacyfiku oraz zasygnalizować perspektywy ich dalszego rozwoju.
Imię i nazwisko |
Julita Dudziak |
Tytuł / stopień naukowy |
licencjat |
Adres elektroniczny |
J ulita.dudziak @ yahoo.com |
Afiliacja |
Dalekowschodnie Koło Naukowe Uniwersytety Jagiellońskiego |
Tytuł wystąpienia |
Historyczne uwarunkowania stosunków japońsko-australijskich i kierunki ich rozwoju w XXI wieku |
Wystąpienie skupia się wokół przesłanek zacieśniania się relacji na linii Tokio-Canberra i perspektywami dalszego jej rozwoju. Po zarysowaniu w krótkim wstępie historii powojennych stosunków między Japonią i Australią oraz ich powolnego normowania wymuszonego między innymi naciskani Stanów Zjednoczonych, chciałabym skupić się na kwestiach mających zasadnicze znaczenie dla kształtowania się obecnego stanu relacji |