Najważniejsze zasady, na których powinno opierać się nowe narzędzie, to:
1. Decentralizacja i przesunięcie zarządzania programem pomocy społecznej do lokalnych agend rządowych.
2. Kontrakt reintegracyjny - osoby otrzymujące świadczenie powinny podpisywać ze społeczeństwem dokument, w którym zobowiązują się do podjęcia aktywnych kroków związanych z celami kontraktu.
3. Kontynuacja - w przypadku kiedy znalezienie pracy przy aktywnej roli beneficjenta jest niemożliwe, powinien on nadal otrzymywać świadczenia.
Wskazania omawianego raportu przedstawionego rządowi Francji w roku 1987 pozwoliły na utworzenie w roku 1988 mechanizmu minimalnego dochodu gwarantowanego, jakim jest RMI - Revenu Minimum d’Insertion. RSA - Revenu de Solidarite Active (zasiłek aktywnej solidarności) należy do grupy narzędzi polityki społecznej nazywanych warunkowymi transferami pieniężnymi CCT (skrót od ang. conditional cash transfers), tak jak np. słynny program pomocy społecznej w Brazylii - Bolsa Familia. Bank Światowy traktuje CCT jako nowy model kontraktu społecznego, w którym możemy mówić nie tyle o warunkowości, ile o współodpowiedzialności (ang. co-responsibility).
W przypadku RSA beneficjent podpisuje umowę z instytucją pomocy społecznej (fr. contrat social) reprezentowaną przez pracownika socjalnego, w której zobowiązuje się podjąć działania na rzecz tzw. rozwoju swojego kapitału ludzkiego oraz do aktywnych działań na rzecz poszukiwania pracy. W przypadku rozwoju kapitału ludzkiego chodzi najczęściej o uczestnictwo w szkoleniach zawodowych, zwiększających kompetencje i umiejętności zawodowe beneficjenta.
2. Kształcenie w kierunku pracy socjalnej we Francji
We Francji istnieje obecnie blisko 170 szkół kształcących pracowników pracy socjalnej, z czego przeważająca większość to instytucje niepubliczne, publicznych jest jedynie 11 (Chowanietz, 2006). Taka sytuacja jest wynikiem wsparcia konsultacyjnego, które przyszło głównie ze strony sektora NGO, szkolącego profesjonalistów pomocy społecznej, gdy Francja reformowała ten sektor w latach 70. ubiegłego wieku (Wenz, 2009). Dzięki temu francuski model szkolenia pracowników socjalnych jest bardzo praktyczny i dobrze odpowiada na zapotrzebowanie rynku pracy; badania wskazują, że aż 92% studentów, którzy
19