7957909750

celu podniesienie kapitału społecznego jednostki lub rodziny. W swoim podręczniku metody Friendly Visiting among the Poor Mary Ellen Richmond opisuje zasady wizyt, sugerując, by jedna osoba prowadziła optymalnie jednocześnie 2 do 4 osób (rodzin) w ramach wizyt, jednocześnie apelując, by nie odwiedzać rodzin zbyt często ani też nie przychodzić do rodzin obsługiwanych przez innych aktywistów (Richmond, 1899).

Metoda CSO nastawiała się na naukową eliminacje problemu ubóstwa, dlatego w podręczniku dla aktywistów wskazuje się na konieczność zbadania historii osoby, której pomagamy, a szczególnie istotne są dane, takie jak historia społeczna, zdrowie, historia zatrudnienia oraz historia finansowa (Richmond, 1899). Informacje biograficzne mogą zostać uzupełnione poza wywiadem przez świadectwa znajomych, rodziny, lekarza, byłych najemców oraz pracodawców, a sam wywiad ankietowy powinien być przeprowadzony przez profesjonalnego pracownika CSO, nie przez przyjaznego gościa, któremu brak przygotowania naukowego (Richmond, 1899).

Metoda przyjaznego gościa jako metoda przypadków (ang. case method) zastąpiła wcześniejszą metodę przestrzenną (ang. space method), zapożyczoną z parafii niemieckich czy brytyjskich (Richmond, 1899). W przypadku metody przypadków pracownik socjalny odwiedza rodziny z różnych dzielnic, nie tak jak w przypadku metody przestrzennej, gdzie odwiedzał rodziny z tej samej dzielnicy. Celem takiego podejścia jest większa dyskrecja, a także założenie, że przyjaciel całej dzielnicy nie może dawać każdej rodzinie odczucia relacji indywidualnej (Richmond, 1899).

Koncepcja CSO różniła się od drugiej popularnej w tamtych latach koncepcji ruchu Settlement House Movement (SHM), który wskazywał konieczność zmian systemowych w celu eliminacji ubóstwa. Orędownicy SHM tworzyli domy osadnicze (ang. settlement houses) w biednych dzielnicach, w których osadnicy (ang. settlement workers) prowadzili prace społeczną w zakresie kompleksowego wsparcia najuboższych (edukacja, doradztwo prawne i finansowe, organizacja zajęć dodatkowych itp.), dając jednocześnie podwaliny pod praktykę pracy socjalnej w Stanach Zjednoczonych (Reyes, 2008).

SHM opierało się na innowacyjnej na owe czasy zasadzie trzech R (ang. Research, Reform and Residence - „badaj, reformuj oraz rezyduj”) (Huff, rodź. 2, s. 4). W ramach pierwszego R (badaj) zapoczątkowano podejście badawcze do problemu ubóstwa, próbując uchwycić jego przyczyny, powstały pierwsze prace socjologiczne oparte na metodach ankiet naukowych, takie jak np. The Philadelphia Negro: A Social Study Williama E.B. DuBois’a (1897), badająca sytuację życiową Afroamerykanów w Filadelfii, czy też The City

7