8009766963

osoby i wspólnoty oraz podkreślanie godności i wartości osoby. Maritain jeden z twórców Rego kierunku wychowanie w sensie najszerszym określa jako formowanie człowieka lub raczej kierowanie dynamicznym rozwojem, poprzez który człowiek kształtuje sam siebie w tym celu, aby był człowiekiem¹.

Kierunek personalistyczny w pedagogice można lepiej scharakteryzować poprzez nasypujące stwierdzenia:

1)    wychowanie to ważny czynnik    wysiłku na rzecz promowania

jednostki i wspólnoty osób;

2)    najwyższy cel wychowania to uzdalnianie wychowanka do przejęcia kierownictwa nad własnym rozwojem;

3)    wychowanie to tzw. „maieutyka osoby” (wzbudzenie osoby    w

wychowanku);

4)    podstawowym czynnikiem w wychowaniu jest wychowanek,    a

wychowawca jest jedynie współpracownikiem;

5)    popieranie dążeń występujących w ruchu „nowych szkół”    z

jednoczesną krytyką występujących w nich: naturalistycznego redukcjonizmu oraz indywidualistycznego optymizmu;

6)    wychowanek jako osoba nie jest niczyją własnością, ani rodziny, ani państwa;

7)    docenia się wartość szkoły, której celem jest nauczanie i wychowanie, dlatego odrzuca się koncepcję tzw. „szkoły neutralnej”;

8)    treścią nauczania w szkole powinien być „integralny humanizm”, a nie tylko literacki lub artystyczny ale też naukowy czy techniczny;

9)    broni się wychowawczą funkcję rodziny;

10)    podkreśla się respekt dla tajemnicy dziecka (tutaj szczególną rolę odgrywa wiara czy otwartość na transcendencję);

Te cechy personalizmu sprawiają, że jest on mocno związany z chrześcijanką inspiracją i chrześcijańskim podejściem do wychowania².

1

Por. S. Kowalczyk. Wprowadzenie do filozofii J. Maritaina. Lublin 1992 s. 47.

2

Por. Nowak. Podstawy pedagogiki otwartej, s. 258-259.