8377355648

-    korekcja Morrowa [53] - sugerująca, że naprężenia średnie (a_m) należy uwzględnić w odkształceniu sprężystym:

_e^₌^_f^l(_2NJ_+e._i(2_Nfy    (3.9)

-    korekcja Smitha-Watsona-Toppera (SWT) [37] - w której równanie Mansona-Coffina jest pomnożone przez cr_naK=(Ta+am = o'_f\2.N_fJ, w wyniku czego otrzymuje się następującą zależność:

a^e,, =^-(2N,Y +&, e\ (lN,Y’    (3.10)

Rys. 3.6. Przykładowe pętle histerezy (mat. SAE 4340) (cr_a-e_a) i cykliczna krzywa odkształcenia w relacji krzywej monotonicznej [26].

Nie można stwierdzić, która z tych dwu korekcji jest generalnie lepsza. Dla sekwencji obciążeń, w której przeważa rozciąganie, podejście SWT jest bardziej konserwatywne. W przypadkach gdzie dominuje ściskanie, korekcja Morrowa daje bardziej realistyczne wyniki.

Z analizy MES otrzymuje się rozkład naprężeń w całej konstrukcji, w szczególności w miejscach o dużej koncentracji naprężeń, które mają duży wpływ na trwałość konstrukcji. Jeżeli materiał poddawany jest obciążeniom powodującym tylko odkształcenia sprężyste, to zgodnie z Neuberem teoretyczny współczynnik koncentracji naprężeń K_t jest równy współczynnikowi koncentracji lokalnych naprężeń K_a i współczynnikowi koncentracji lokalnych odkształceń K_£, w przeciwnym przypadku:

K? = K_(TK_£    (3.11)

Odkształcenia i naprężenia nominalne znajdujące się na odcinku liniowym charakterystyki (Acr-Ae) podlegają korekcji i przechodzą na krzywą cyklicznego odkształcenia z określeniem lokalnych naprężeń i odkształceń (rys. 3.7). Dopiero te sprężysto - plastyczne odkształcenia lokalne są używane do określania zniszczenia wg krzywej (e_a-Nf). Korekcja sprężysto - plastyczna Neubera opiera się na założeniu, że iloczyn zakresów naprężeń i odkształceń nominalnych uzyskanych z analizy liniowej MES, występujących przy zmiennym obciążeniu powinien być równy iloczynowi zakresów naprężeń i odkształceń lokalnych, określonych z krzywej cyklicznego odkształcenia.

20