Teoretyczny przyrost naprężeń gnących obliczamy ze wzoru:

AM, APa

V    'Jeorci yy    bfl²/ 6

Po określeniu A<r^_nax oraz (-■d <r^_ax)_(COfc( należy obliczyć procentowy błąd pomiaru w stosunku do wyniku teoretycznego.

7.7. WYKONANIE SPRAWOZDANIA

W sprawozdaniu należy podać:

1)    cel ćwiczenia,

2)    określenie tensometru i tensometrii,

3)    budowę tensometru oporowego (rysunekX

4)    zasadę pomiaru odkształceń metodą tensometrii oporowej,

5)    schemat obciążenia belki, wykres momentów gnących oraz zestawienie wszystkich danych potrzebnych do obliczeń,

6)    wyniki pomiarów zestawione w tabl 7.1,

7)    wartości A <r_gttUtX dla AP = 10"⁴ MN określone teoretycznie oraz doświadczalnie.

8)    obliczenie błędu pomiaru.

B. WYZNACZANIE MODUŁU YOUNGA I LICZBY POISSONA ZA POMOCĄ TENSOMETRÓW OPOROWYCH

7.8. WPROWADZENIE

Określenia wartości modułu Younga i liczby Poissona przeprowadza się na ogół na próbkach poddanych czystemu rozciąganiu lub zginaniu. W próbkach tych występuje rozkład naprężeń bardzo zbliżony do jednokierunkowego stanu naprężenia.

Dla przypadku czystego rozciągania wartości modułu Younga E obliczyć można z zależności:

P_

Fe’

(7.10)

gdzie P jest siłą rozciągającą, F — polem przekroju poprzecznego próbki, c — wzdłużnym odkształceniem względnym próbki.

121