Teoretyczny przyrost naprężeń gnących obliczamy ze wzoru:
MPa.
AM, APa
V 'Jeorci yy bfl2/ 6
Po określeniu A<r^nax oraz (-■d <r^ax)(COfc( należy obliczyć procentowy błąd pomiaru w stosunku do wyniku teoretycznego.
7.7. WYKONANIE SPRAWOZDANIA
W sprawozdaniu należy podać:
1) cel ćwiczenia,
2) określenie tensometru i tensometrii,
3) budowę tensometru oporowego (rysunekX
4) zasadę pomiaru odkształceń metodą tensometrii oporowej,
5) schemat obciążenia belki, wykres momentów gnących oraz zestawienie wszystkich danych potrzebnych do obliczeń,
6) wyniki pomiarów zestawione w tabl 7.1,
7) wartości A <rgttUtX dla AP = 10"4 MN określone teoretycznie oraz doświadczalnie.
8) obliczenie błędu pomiaru.
B. WYZNACZANIE MODUŁU YOUNGA I LICZBY POISSONA ZA POMOCĄ TENSOMETRÓW OPOROWYCH
7.8. WPROWADZENIE
Określenia wartości modułu Younga i liczby Poissona przeprowadza się na ogół na próbkach poddanych czystemu rozciąganiu lub zginaniu. W próbkach tych występuje rozkład naprężeń bardzo zbliżony do jednokierunkowego stanu naprężenia.
Dla przypadku czystego rozciągania wartości modułu Younga E obliczyć można z zależności:
P_
Fe’
(7.10)
gdzie P jest siłą rozciągającą, F — polem przekroju poprzecznego próbki, c — wzdłużnym odkształceniem względnym próbki.
121