8399011104

Wstęp

„W okresie buntów, męczeństwa i wzlotów wyobraźni literatura polska była świadkiem narodzin dzieł, które stanowią najczystsze wcielenie polskiego humoru -Pana Tadeusza Mickiewicza i komedii Aleksandra Fredry. Fredro urodził się w bogatej rodzinie, mającej swoją siedzibę na południe od Lwowa, u stóp Karpat. Rodzinne nazwisko zaznaczyło się już w literaturze w siedemnastym wieku dzięki Andrzejowi Maksymilianowi Fredrze"¹, autorowi Przysłów i mów potocznych, z których Aleksander czerpał motta do swych komedii. Tak właśnie rozpoczyna swój rozdział o Aleksandrowi Fredrze Czesław Miłosz. Ja chciałabym w swej pracy nawiązać do tego urywku i przedstawić Fredrę bardziej szczegółowo koncentrując się na jego miłość, która towarzyszyła mu przez znaczną część życia, oraz na kobiety, które przedstawił w swych komediach.

Chociaż w większości jego komedii bohaterami są mężczyźni, kobiety odgrywają w nich bardzo ważną rolę. Fredro interesował się dużo kobietami, dlatego też w jego komediach pojawiają się dosyć często. Na jego stosunek do miłości na pewno miała wielki wpływ miłość do ukochanej Zofii z Jabłonowskich. Ich miłość przetrwała wiele trudnych chwil, ale w końcu po jedenastu latach walki o miłość mogli zostać razem. Ta wieloletnia walka o miłość trafiła na człowieka bardzo wrażliwego na uroki rodziny i domowego szczęścia. Walka o ukochaną kobietę odbija się często w jego komediach i innych utworach. Moim zdaniem właśnie to doświadczenie spowodowało, że Fredro tak bardzo odróżniał się od pozostałych autorów romantycznych. Bo jako jeden z niewielu wywalczył i uzyskał swoją ukochaną. Miłość w jego utworach różni się od koncepcji i poglądów romantycznych. Jest spełniona i przekracza wszystkie przeszkody. Ukochana kobieta upewniła go, jak głęboka i wierna może być miłość kobiety.

5

1

MIŁOSZ. Czesław. Historia literatury polskiej do roku 1939. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1993, s. 290.