8473659389

Poszukiwanie ciekawej i potrzebnej tematyki należy zaczynać od spraw najbliższych, tej zawodowej codzienności: od konspektów lekcji, testów i sprawdzianów wiadomości, recenzji przeczytanych książek fachowych, zestawień bibliografii i opisów zaobserwowanego życia własnych szkół. W okresie początkowym nie należy wykazywać zbyt wielkiego autokrytycyzmu. Pracownicy redakcji są bowiem w stanie pomóc w formalnej obróbce materiału, który bardzo często okazuje się interesujący i wartościowy.

Jak już wspomniano ujrzenie własnej publikacji w druku, dostarcza dużego zadowolenia, a proces przygotowywania materiału, chociaż czasem długotrwały jest opłacalny. Przecież w ten sposób wzbogacamy własny warsztat dydaktyczno-wychowawczy.

Od krótkich i prostych pu-blikacji można przejść do poważniejszych prac naukowo-dydaktycznych: artykułów, szkiców, recenzji. Tak można doskonalić się i sprawdzać postępy na obranej drodze Z czasem mogą pojawić się większe opracowania, których ostatecznym celem mogą być nawet praca doktorska i publikacje monograficzne. Warto w tym celu nawiązać kontakty z najbliższymi bibliotekami o charakterze naukowym, uczelniami, ośrodkami metodycznymi, muzeami i archiwami. Korzystanie z ich zasobów ułatwia rozwój naukowy już w ramach szkół wyższych lub instytutów naukowych.

Opracowania nauczycieli zawierają w wielu wypadkach znaczną ilość różnego typu błędów, dlatego istnieje potrzeba opracowania metodologii pisarstwa pedagogicznego, która byłaby bardzo przydatna w ich działalności. Tym bardziej, iż poszukiwanie możliwości tworzenia teorii pedagogicznej i wzrostu efektywności kształcenia w toku twórczej, badawczej działalności praktycznej nauczycieli jest jednym z nurtów w koncepcji doskonalenia nauczycieli. Metodologiczne wsparcie nauczycieli niewątpliwie przyczyniłoby się do zwiększenia ich zainteresowania pisarstwem pedagogicznym.

Pisarstwo pedagogiczne nauczycieli, tak jak inne dziedziny życia, by się rozwijać musi trafić na sprzyjające warunki. W szkołach zależą one przede wszystkim od dyrektora szkoły i jego motywacyjnego oddziaływania na swoich podwładnych. Jeżeli dyrektor będzie mieć szerokie horyzonty, otwarty umysł, będzie umiał podejmować ryzyko, nagradzać wyniki i czerpać satysfakcje z sukcesów innych, pedagodzy nie będą czuć się ograniczeni i wykorzystując swoją autonomię będą swobodnie się wypowiadać i upu-bliczniać swoje dokonania. Z drugiej strony, gdy dyrektor będzie apodyktyczny, zazdrosny o osiągnięcia podwładnych, obawiający się zagrożenia utraty bycia liderem w szkole, może całkowicie zabić wszelką twórczość nauczycieli, ośmieszając, poniżając, lekceważąc wszelkie działania, uznając je za niepotrzebne i „zajmujące cenny” czas.

Postawa dyrektora jest najważniejsza, ponieważ wszyscy ludzie mają pewien potencjał twórczy, ale niejednokrotnie trzeba im pomóc w rozpoznaniu własnych możliwości oraz ich urzeczywistnianiu. Właśnie dyrektor jest najbliższym i bezpośrednim przełożonym i jego kompetencje i podejście do twórczości pedagogicznej ma pierwszorzędne znaczenie dla jej rozwoju w każdej placówce

Praca nauczycieli nie tylko jest, ale musi być twórcza, dlatego każdy nauczyciel powinien próbować swoich możliwości publicystycznych. A na to każdego stać, chociażby z tytułu wyższego wykształcenia i nabytych kompetencji.