8473659394

jęcia kontrolą szerszej przestrzeni społecznej. Dziecko poznaje nowych kolegów i koleżanki w klasie w szkole, podczas kontaktów na stołówce, w świetlicy, podczas imprez szkolnych. Zaczyna więc odczuwać, że jest „jedno z wielu”, jest ważne, ale nie najważniejsze. Nowi nauczyciele w nowym otoczeniu są to następne wyzwania. Czy obdarzyć ich zaufaniem? Czy można na nich polegać? Czy mnie polubią? Oto pytania pierwszokla

sisty, które przysparzają obaw. W ich osłabianiu ogromną rolę mogą spełnić rodzice codziennie rozmawiając z dzieckiem. Mają okazję poznać jego doświadczenia, myśli, przeżycia. Wesprzeć w rozwiązywaniu dziecięcych, ale naprawdę poważnych dla niego problemów. Powinni zatem wyjaśniać i tłumaczyć, jakie są oczekiwania innych wobec dziecka, uspakajać je

Dziecko doświadcza zewnętrznej instytucjonalnej kontroli, która może być niezgodna z indywidualnymi jego oczekiwaniami. Nauczycielka liczy, że wywiąże się ono z powierzonej roli, zadania, spełni oczekiwania i wymagania objęte programem szkolnym. Czasami następuje zderzenie wyobrażeń dziecka o szkole z codzienną szkolną rzeczywistością. Niektóre dzieci nie rozumieją, dlaczego ich praca została oceniona inaczej, niż to sobie wyobrażały. Są zdezorientowane, zniechęcone czy nawet obrażone. Nie mają ochoty chodzić do szkoły. Boją się, że nie sprostają zadaniom przed nimi postawionym.

W takiej sytuacji należy wskazywać dziecku mocne strony, podnosić wiarę we własne siły i możliwości. Wszystkie dzieci (bez względu na wiek) powinny być zachęcane ze strony rodziców i nauczycieli do systematycznej pracy, do samodzielnego odrabiania lekcji, do zapamiętywania, co mają zrobić i wywiązywania się z postawionych przed nimi zadań. Podczas sprawdzania np. pracy domowej, czy zadań wykonanych w szkole, dziecko należy chwalić za wysiłek, jaki w nią włożyły. Wszelkie uwagi powinny być przekazywane w taki sposób, aby nie raniły uczuć dziecka, jedynie wskazywały kierunek poprawy.

W przedszkolu dominującą aktywnością dziecka jest zabawa, nauka ma charakter intencjonalny. Dziecko „przy okazji” nabywa nowych doświadczeń, zdobywa wiedzę, kształtuje nowe umiejętności podczas zajęć organizowanych lub zainicjowanych przez nauczycielkę. To nauczycielka wie, w jaki sposób uaktywnić dziecko, bowiem dziecko nie zdaje sobie w sprawy, że czegoś się uczy. Natomiast w szkole to się zmienia. Uczymy się w jakimś celu: żeby być mądrzejszym, żeby więcej wiedzieć o otaczającym świecie, żeby móc samodzielnie przeczytać dane wiadomości, zdobyć potrzebne informacje. Dziecko zaczyna dostrzegać cel rozwiązywanych zadań. Zaczyna rozumieć, że poprzez swoją aktywność, dyscyplinę w wykonywaniu ćwiczeń jest