3
skim występuje ta przemiana i po tematach zakończonych na samogłoskę przez analogię do tematów, zakończonych na spółgłoskę.
W. 240. v] -oi)-ą tęsknota.
ula? accus. plur., utworzony od tematu ul przez dodanie koń cówki a:. W at. dyalekcie mamy acc. pl. ulou;, utworzony według 2. deklinacyi od tematu ulo przez dodanie końcówki v:, która powstała z końcówki acc. sing. v i ę: po wypadnięciu v, wsku
tek czego o przeszło w ou przez wzdłużenie zastępcze: uloóę. Nadto mamy w at. dyalekcie acc. pl. ulsT;, co jest nom. pl., przeniesionym do acc. pl. podobnie, jak w y>.uxsTc.
W. 242. s-jTs kicdv.
av^po<povoc 2 (av^p, zabijam) zabójca mężów.
W. 241. Co do ~sp zob. w. 131.
W. 243. svf>oSU wewnątrz t. j. w piersi.
6 SH>aó; serce.
ay.ó<T*7o> ranię.
W. 244. /<*><>u£vo; gniewając się na siebie samego.
ots ponieważ.
tk.j czczę, szanuję.
W. 245. -oti = -po: z dat. na.
= yvj ziemia. Forma at. yvj powstała z jońskiej yaivj przez przejście '. w j, jak rzeczywiście brzmi, i przez ściągnięcie.
W. 246. zpu<7*io; — /porroop 3 złoty.
ó tjao; gwóźdź.
weip«*> (= -ep-j<o, 4. kl.) obić, okuć; perf. p. -s--ap-y.ai, utworzone od tematu słabego -p po wstawieniu a przed p dla ułatwienia wymowy.
W. 247. £TŚpw})sv (stsoo; 3 drugi) z drugiej strony.
*/.7jvifr> (-/j y.7jvię) gniewam się.
W. 247—305. Nestor (Nscrtop), król miasta UuXoc w Messenii, stara się napróżno pojednać spierających się, poczem po krótkich przemówieniach Agamemnona i Achillesa nastąpiło rozwiązanie zgromadzenia.
W. 248. r/W-277oę) 2 słodkornówiący. avopou<-> powstawać; por. dvópvjy.t poruszyć, podnieść.
Xiyuę 3 głośny.
ó ayopyT-/): mówca na zgromadzeniu.
W. 249. y głos, mowa; por. au^aw mówię.
W. 250. y ysvsa ród, pokolenie, uipoć, o-oę śmiertelny, znikomy.
W. 251. scpiUaro = at. s<p{Hvro ind. plusąuampcrf. p. 3 os. I. mn.
l*