108079

w M. I.p. zakończonych na samogłoskę -/ (np. pani, bogini, łani).

Rzecz. rodź. ż. (z dawnej deki. -I-tematowej). takich jak: kość, noc, nić w języku psł. - odmiana taka jak rzecz. rodź. m. (por. gość. teść). W M. I. p. rzecz, te zachowują końcówkę -< 0>, pochodzącą bezpośrednio z końcówki przedpolskiej. Z powodu swojej odmienności rzeczowniki te stworzyły osobną podgrupę deklinacji żeńskiej - tzw. „podtyp spółgłoskowy”. Spółgłoskową odmianę przyjęły również rzeczowniki o tematach zakończonych na [v], typu brew, krew. Ich pierwotny M. I.p. miał postać *bry, *kry, ale w języku polskim utrwaliła się postać brew. krew (pochodząca z B. I.p.) z końcówką - (*brbvb, *krbVb). Ostatecznie w deklinacji żeńskiej mamy następujące wzory odmiany:

deklinacja żeńska

podtyp samogłoskowy podtyp spółgłoskowy {kość, noc, krew)

\

odmiana twardotematowa (np. żona, kobieta)

odmiana miękkotematowa (np. owca, ciocia, pani)