8598054990

Rozdział 1. Ogólne zasady sporządzania leku recepturowego

użyciem lub dotyczących warunków przechowywania.

Przy wydawaniu leku recepturowego z apteki należy sprawdzić zgodność numeru kontrolnego, przedstawionego przez osobę zgłaszającą się po odbiór leku, z numerem na recepcie oraz na opakowaniu. Osoba wydająca powinna sprawdzić dane umieszczone na recepcie z danymi, które zawiera etykieta apteczna, w szczególności sprawdzić nazwisko chorego podane na recepcie, etykiecie z informacją uzyskaną od osoby odbierającej lek. Wydanie leku recepturowego z apteki musi być potwierdzone podpisem osoby wydającej.

1.6 Dawkowanie leków (K. Henryka Bodek)

Farmakopea Polska określa dla środków farmaceutycznych dawki zwykle stosowane (dawki zalecane) i dawki maksymalne. Dla każdej z nich wyróżnia dodatkowo dawki jednorazowe (pro dosi) oraz dobowe (pro die). Określa również zakres dawek dla poszczególnych dróg podania, np. doustnie (p.o. per os), podskórnie (s.c. iniectio subcutanea), domięśniowo (/'.m. iniectio intramuscularis), dożylnie (i.v. iniectio intravenosa), doodbytniczo (p.r. per rectum), gdyż ma ona wpływ na dostępność biologiczną środka leczniczego.

Zgodnie z definicją FP IX 2011 dawki zwykle stosowane (dawki zalecane) są to dawki przeciętne, wywołujące u chorego zamierzone działanie lecznicze, zapobiegawcze lub diagnostyczne [4]. Zakres dawek dla określonej drogi podania leku przyjęto dla mężczyzny w wieku od 20 do 40 lat o masie ciała ok. 70 kg. Dawki zalecane mają charakter orientacyjny. Lekarz zapisując lub podając lek, z określonych wskazań, każdorazowo ustala jego dawkę w zależności od cech indywidualnych chorego (wiek, płeć i masa ciała) oraz ewentualnych chorób towarzyszących i dotychczas stosowanych leków.

Dawki maksymalne {dosis maxima) są to największe dawki stosowane w lecznictwie, przyjęte dla mężczyzny w wieku od 20 do 40 lat o masie ciała 70 kg, bez chorób towarzyszących. Ich wielkość jest również zróżnicowana zależnie od częstotliwości i drogi podania.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach lekarz, świadomie przekraczając dawkę maksymalną, musi we właściwy sposób zaznaczyć ten fakt na recepcie, np. przez umieszczenie obok ilości przepisanej substanq'i leczniczej wykrzyknika, pieczęci, podpisu i zapisanie dawki słownie.

Jeżeli na recepcie brak właściwego oznaczenia przekroczenia dawki maksymalnej leku, farmaceuta, zanim wykona i wyda lek, powinien porozumieć się z lekarzem, który wystawił receptę.

W przypadku niemożności wyjaśnienia celowości przekroczenia maksymalnej dawki, jednorazowej lub dobowej, farmaceuta wykonuje lub wydaje lek, w dawce odpowiadającej dawce maksymalnej z uwzględnieniem przepisanej drogi podania i częstotliwości podawania [4].

Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku braku dokładnego