8729580620

W związku z w/w warunkami głównej klatki schodowej nie klasyfikujemy jako klatki ewakuacyjnej.

3.1.3    Szyby windowe.

Argument wpływający na konieczność zastosowanie proponowanego podziału na strefy pożarowe wynika również z braku wydzieleń pożarowych istniejących szybów windowych na kolejnych kondygnacjach, zatem potencjalny podział budynku na strefy „w poziomie” wymagałby wykonania dodatkowych wydzieleń we wszystkich szybach windowych.

3.1.4    Poziome drogi ewakuacyjne.

Trasy i kwalifikacja dróg ewakuacyjnych została przedstawiona w części graficznej na planszach A-ppoż 1.1-1.7. Ze względu na ograniczoną ilość pionowych dróg ewakuacyjnych, przy założeniu zastosowania etapowego/stopniowego systemu ewakuacji w budynku, kierunki ewakuacji zależą od tego, która strefa objęta jest zagrożeniem. W tym celu wielokrotnie w budynku zaplanowano drzwi pożarowe ewakuacyjne wahadłowe, które dają możliwość elastycznego kierowania ewakuacji w budynku. Niniejsze założenia należy uwzględnić na etapie opracowywania instalacji teletechnicznych przeciwpożarowych oraz scenariusza rozwoju zdarzeń podczas pożaru.

Ze względu na zastałą, istniejącą strukturę budynku, nie ma możliwości doprowadzenia planowanych tras ewakuacyjnych w budynku do pełnej zgodności z aktualnymi przepisami, co skutkuje:

-    nieznacznym przedłużeniem dopuszczalnych długości dróg dojść ewakuacyjnych (np. na poziomie piwnicy)

-    lokalnymi zawężeniami na trasach dróg dojść ewakuacyjnych (np. na poziomie piwnicy i III piętra)

-    zbyt niską wysokością na trasach dróg dojść ewakuacyjnych na poziomie piwnicy (dot. to również wysokości przejść w drzwiach).

Ponadto w istniejącym budynku wielokrotnie występują przedsionki pomiędzy pomieszczeniami a korytarzami ewakuacyjnymi. Ze względu na istniejące ograniczenia, droga ewakuacyjna przez takie przedsionki jest zakwalifikowana jako trasa przejścia ewakuacyjnego.

3.2. Klasyfikacja do grup wysokości budynków.

Podczas prac nad niniejszym opracowaniem, przeanalizowano parametry wysokości budynku wpływające na klasyfikację obiektu pod kątem przepisów przeciwpożarowych. Obiekt A-O w aktualnej formie i przy aktualnym sposobie użytkowania, należy klasyfikować jako budynek wysoki, ze względu na przekroczenie wartości 25 metrów wysokości od najniższego poziomu przed wejściami do budynku od strony dziedzińców do najwyżej położonego stropu (wraz z warstwami wykończeniowymi) nad częścią przeznaczoną na pobyt osób.

Wydzielenia pożarowe dodatkowej strefy pożarowej PM nr 12 na poziomie III piętra i przekwalifikowanie całego zespołu pomieszczeń (nr 380a,380b,382,383 oraz części holu przed tymi pomieszczeniami) na strefę techniczną, pozwolą najmniejszym kosztem zakwalifikować cały budynek jako średniowysoki (<25m wysokości). Taka klasyfikacja budynku pozwoli ograniczyć ilość wszelkiego rodzaju dodatkowych instalacji przeciwpożarowych, teletechnicznych, wentylacyjnych itp. i dodatkowych wydzieleń przeciwpożarowych niezbędnych do wprowadzenia przy klasyfikacji budynku jako budynek wysoki. Proponowane rozwiązanie pozwoli zoptymalizować koszta przystosowania obiektu do aktualnych przepisów i pozwoli w olbrzymim stopniu ograniczyć potencjalną ingerencję w historyczną tkankę obiektu.

Uwaga:

Niniejsze opracowanie powstało w oparciu o decyzję Inwestora dot. konieczności zakwalifikowania budynku jako budynku średniowysokiego, przy świadomości konsekwencji wynikających z zastosowania klasyfikacji budynku A-O jako budynku wysokiego. Zmiana tego parametru miałaby wpływ na wszelkie wymienione wcześniej i dalej założenia i uwarunkowania i skutkowałaby koniecznością przeprowadzenia kolejnej analizy i stworzenia nowego zestawu wytycznych.