8796960173

2. POMIARY NA OBSZARZE BADAWCZYM

W latach 1989-1992 były prowadzone pomiary na obszarze o powierzchni około 20 km²,, położonym w zachodniej części Polski, pomiędzy 52° a 52° 10’ szerokości geograficznej północnej oraz pomiędzy 16° 10’ a 16° 20’ długości geograficznej

wschodniej. Obszar ten znajduje się w dolinie rzeki Obry i odwadniany jest przez

*

zespół kanałów. Środkowy Kanał Obry dzieli go na część północną, należącą do Państwowego Gospodarstwa Rolnego, mającego tu suszarnię traw, gdzie odbywało się dokładne ważenie trawy po skoszeniu i suszeniu, oraz część południową, należącą do prywatnych gospodarstw. Większość łąk była trzykrotnie koszona.

Pokrywa glebowa tego obszaru została scharakteryzowana przez zespół pod kierunkiem A. Kędziory (1989) na podstawie 15 profili glebowych. W typie gleb mur-szowych wyróżniono następujące podtypy: torfowo-murszowe, mułowo-murszowe, gytiowo-murszowe, mineralno-murszowe, murszowate właściwe i murszaste. Pokrywę glebową stanowią w większości płaty glebowe zaliczane do gleb torfowo-murszo-wych, mineralno-murszowych i murszowatych właściwych. Gleby torfowo-murszowe pokrywają większą część badanego obszaru, natomiast gleby mineralno-murszowe i murszowate właściwe występują głównie w części północnej. Gleby torfowo-murszowe wypełniają najniżej położone tereny. Miąższość utworów organicznych, o zawartości ponad 20% substancji organicznej, wynosi od 35 do 80 cm. Zalegają one na podłożu piaszczystym, stanowiącym piaski luźne, drobnoziarniste i średnie.

Gleby mineralno-murszowe pokrywają grzbiety lokalnych wzniesień, rozległe płaskie powierzchnie, a także płytkie, rozległe zagłębienia, ich miąższość wynosi od 20 do 55 cm, o zawartości organicznej 20-60%. Gleby murszowate właściwe występują na grzbietach lokalnych wzniesień lub na ich stokach. Zawartość materii organicznej w tych glebach wynosi 10-20%. Według mapy glebowo-rolniczej Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego (PTG) badany obszar należy do kompleksu użytków zielonych średnich.

Skład florystyczny runii kompleksu łąkowego został określony również przez zespół A. Kędziory (1989), który wyróżnił następujące gatunki roślin: wiechlina łąkowa 40%, kupkówka pospolita 15%, kostrzewa łąkowa 15%, tymotka łąkowa 5%, koniczyna biała 7%, mniszek pospolity 10%, inne zioła i chwasty 3%, perz właściwy 5%.

Poszczególnych gatunków traw nie da się bezpośrednio wyróżnić na zdjęciach satelitarnych, natomiast w sposób pośredni oddziałują one na zróżnicowanie wartości LAI, znormalizowanego wskaźnika zieleni - NDVI oraz biomasę. Te parametry zostały wyznaczone z pomiarów wykonanych przez radiometr AVHRR/NOAA oraz z pomiarów meteorologicznych.