DSCN8209 Kopia

Polska metoda inwentaryzacji bobrów

Na tej powierzchni badawczej w latach 1993-97 zinwentaryzowano dwie rodziny, po jednej na każdym z Sucharów. Taką ocenę przyjęto także podczas odłowów do badań telemetrycznych. Wyniki badań wskazały na ewidentny błąd w założeniach.

Na powierzchni badawczej „Maniówka", w kwietniu 1999 roku, w skład odłowionej rodziny wchodziła para dorosłych, trzyletnia samica, 3 dwuletnie samce i 2 osobniki roczne.

Przez cały rok bobry te wykorzystywały 15 nor rozmieszczonych na ok. 1,5 km odcinku rzeki (Rys. 2.).

Legenda:

)=<    tamy

żerowiska jesienno - zimowe

wody

drogi

skarpy

lasy, zadrzewienia trzcinowiska, zar. łozowe

Rys. 2. Rozmieszczenie nor, tam i żerowisk na powierzchni badawczej .Maniówka"

Na tym odcinku przez cały rok obserwacji funkcjonowały dwa, oddalone od siebie o ok. 700 m stanowiska zbudowane każde z kilku nor oraz systemu tam. Wyróżnić należy także leżącą na skraju terytorium norę zasiedlaną tylko przez trzyletnią samicę.    Nie uwzględniając w

analizie tej nory, bobry na Maniówce 77% osobnikodni spędziły w 35,7% użytkowanych nor. Na stanowisku nr 1 (nory nr 1-4) utrzymywane były dwie tamy piętrzące wodę na odcinku o dł. ok. 140 m. Na stanowisku 2 (nory nr 9-14) bobry przy pomocy 5 tam piętrzyły wodę na odcinku o dł. ok. 330 m. W okresie jesienno-zimowym na stanowisku drugim powstał duży magazyn żeru zimowego zaś na stanowisku pierwszym zaobserwowano początki budowy dwóch magazynów zimowych. Budowę tę bobry porzuciły po tym jak przerwana została na przełomie listopada i grudnia główna tama. W poszczególnych miesiącach odnotowano korzystanie do dziennego odpoczynku przez bobry z 3 do 7 nor. Najliczniej (7szt/mies.) nory użytkowane były w maju i czerwcu oraz w grudniu. Od czerwca do końca badań w marcu, poza grudniem, zauważalna była tendencja spadkowa w ilości użytkowanych nor. Na powierzchni badawczej „Maniówka" rodzina bobrza jesienią podzieliła się niemal całkowicie. Para dorosłych szykowała się do spędzenie zimy na stanowisku nr 1. Dwa osobniki dwuletnie przygotowywały się do spędzenia zimy na stanowisku nr 2. Przerwanie tamy, jakie miało miejsce na przełomie listopada i grudnia na stanowisku nr 1 spowodowało przemieszczenie się dorosłego samca na stanowisko nr 2. Na odcinku rzeki Maniówka zajmowanym przez obserwowaną rodzinę dwie niezależne inwentaryzacje wykonane w latach poprzedzających badania wykazały 1 i 7 rodzin.

Na powierzchni badawczej „Wiatrołuża”, w listopadzie 1999 roku, z nory nr 3 (rys. 3.) odłowiono cztery bobry. W skład rodziny wchodziła para osobników dorosłych, osobnik juwenilny i bardzo stary, w złej kondycji samiec. Prawdopodobnie na stanowisku tym nastąpiła zmiana pokoleń a stary osobnik należał do poprzedniej pary alfa. Jak się okazało po tygodniu bóbr ten padł a sekcja wykazała długotrwałe zapalenie płuc będące przyczyną słabej kondycji już w trakcie odłowów. Pozostała para dorosłych w ciągu roku obserwacji użytkowała 7 nor, przy czym dwie można uznać za główne - 28,6%. Na nie przypadało 87,5 obserwacji. Skrajne nory znajdowały się w odległości 729 m toteż można uznać, że terytorium rodzinne zajmowało przeszło 1,5 km linii brzegu. Terytorium to w odróżnieniu od powierzchni „Maniówka" nie było użytkowane w całości przez cały okres badań. Początkowo tj. od listopada do kwietnia bobry korzystały tylko z 3 nor (nr 1, 3 i 4) rozmieszczonych na odcinku rzeki o długości 192 m. Na stanowisku tym bobry utrzymywały 3 tamy piętrzące wodę na odcinku długości ok. 250 m.

19