DSCN8208

Polska metoda inwentaryzacji bobrów

Podobnie jak Dehnel także Żurowski bardzo krytycznie ocenił jakość danych ankietowych napływających z Nadleśnictw oraz Kół łowieckich.Z bliżej nieznanej przyczyny również metoda inwentaryzacji zaproponowana przez Żurowskiego nie została nigdy w pełni zastosowana.

Współcześnie mamy do czynienia ze stosowaniem wielu „wariacji” na temat przytoczonej powyżej metodyki. Szereg inwentaryzacji stosuje np. inny współczynnik liczebności stanowiska - 3,7 szt (Goździewski 2002, Borowski i Borkowski 2003, Janiszewski i in. 2007) inni oprócz tego nie stosują się do jesienno-zimowego terminu inwentaryzacji (Aulak 2000).Nadal wykonywane są także inwentaryzacje przypisujące indywidualnie do każdego stanowiska inną jego liczebność (Graczyk 1993, Miszczuk i Oglęcki 2004, Bereszyński i Homan 2007). Spotkać także można inwentaryzacje samych stanowisk bez żadnej informacji o liczebności bobrów (Ważna i Gabryś 1998).

I W sytuacji takiej wolnej amerykanki pierwszoplanowym zadaniem przy E opracowywaniu Strategii Ochrony Gatunku staje się opracowanie jednolitego sposobu monitorowania polskiej bobrów, na co wskazują także inni autorzy (Czech 2007).

Badania

W celu uzupełnienia, ciągle bardzo niewielkiej wiedzy na temat funkcjonowania populacji bobrów, w latach 1999 -2001 przeprowadzono w Wigierskim Parku Narodowym i jego otulinie badania organizacji grup rodzinnych bobra europejskiego (Niewęgłowski 2005). Powierzchnie badawcze założono na jeziorze Suchar 1 (pow. bad. „Suchary”), rzekach Maniówka (pow. bad. „Maniówka”) i Wiatrołuża (pow. bad. „Wiatrołuża") oraz na torfowiskach znajdujących się w otulinie Parku, na gruntach wsi Królówek (pow. bad. „Królówek I” i „Królówek II”). Do badań wykorzystano technikę radiotelemetri. Na powierzchni badawczej „Suchary” w kwietniu 1999 roku, na jeziorze Suchar 1 ze znajdującego się tam jednego żeremia (żeremie nr 1 - Rys. 1.) odłowiono dorosłego samca oraz osobnika młodocianego. Nadajnik wszczepiono tylko bobrowi dorosłemu. Zaraz po wypuszczeniu samiec przeniósł się na oddalone o 300 m jezioro Suchar 2 gdzie przebywał przez ok. miesiąc. W maju wrócił na Suchar 1 i do końca czerwca dni spędzał w żeremiu, z którego został odłowiony. Obserwacje bezpośrednie wykazały bytowanie tam przynajmniej czterech osobników. Świadczy to o tym, że oba jeziora stanowiły jedno terytorium rodzinne o długości linii brzegowej ok. 1,1 km. Odległość między najbardziej oddalonymi punktami tego terytorium wynosiła zaś ok. 450 m. Powierzchnię całego terytorium można ocenić na ok. 5 ha. Skrajne kryjówki oddalone zaś były o ok. 300 m.

*    żeremia

*    nory

lasy, zadrzewienia, sady torfowiska, trzcinowiska

żerowiska jesienno - zimowe    i 1 łąki, pola, ogrody

wody		i H — i zabudowania
drogi		Ścieżki	a a
0-100 200	300 400	500 m

Rys. 1. Rozmieszczenie nor, żeremi i żerowisk na powierzchni badawczej .Suchary"

UNIWERSYTECKA

Legenda:

W lipcu obserwowana rodzina zaczęła budowę trzeciej kryjówki. Śledzony osobnik do listopada użytkował obie kryjówki na Sucharze 1, przy czym pierwsze żeremie jesienią robiło wrażenie opuszczonego. Od grudnia do marca śledzony samiec w ciągu dnia lokalizowany był tylko w nowej kryjówce. Przy nowej kryjówce zgromadzony został także magazyn żeru zimowego.