DSCN8210 Kopia

Polska metoda Inwentaryzacji bobrów

nory

tamy

żerowiska Jesienno - żlmow*

wody

trzcinowiska, zar. tezowa

łąki, pola

drogi

****“**»4*_łł*»» skarpy

lasy, zadrzewiania

Rys. 3. Rozmieszczenie nor, tam i żerowisk na powierzchni badawczej „Wiatrołuża"

W tym okresie, więc terytorium stanowiło ok. 500 m linii brzegowej. W zimie nie zaobserwowano budowy magazynu żerowego ani w zalewach ani w użytkowanych norach. Przez całą zimę bobry intensywnie ścinały drzewa i krzewy na żerowisku znajdującym się ok. 200 m od głównej nory. Jedynie w lutym, w krótkim okresie pełnego oblodzenia zalewów bobry w znacznym 62,5% stopniu korzystały do dziennego odpoczynku z 2 nor znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie żerowiska. W pozostałych zimowych miesiącach użytkowały je sporadycznie lub wcale. Przy norach znajdujących się przy żerowisku przez całą zimę funkcjonowała duża „stołówka".

20 w

Polska metoda inwentaryzacji bobrów

W okresie oblodzenia zalewów przy stołówce stale utrzymywany był przerębel. W maju na skutek suszy i bardzo niskiego poziomu wody bobry na tym stanowisku nie potrafiły utrzymać szczelności tam i przeniosły się ok. 200 m w dół cieku względem najniżej położonej nory pierwotnego stanowiska. Na nowym stanowisku zbudowały w maju i czerwcu 5 nowych tam (nr d - h) i nową norę. Nowe tamy spiętrzyły wodę na 2 odcinkach o dł. ok. 190 i 180 m. Łącznie nowy zajęty przez bobry odcinek miał długość ok. 470 m. Stanowisko, więc tworzyło ok. 1 km linii brzegowej. Na nowym stanowisku od czerwca do października na 97 lokalizacji tylko raz jeden z obserwowanych bobrów dzień spędził poza główną norą. W październiku zaobserwowano budowę magazynu zimowego przy tej norze. Na odcinku rzeki Wietrołuża stanowiącym powierzchnię badawczą dwie wcześniejsze inwentaryzacje wykazały 2 i 1 rodzinę.

Na powierzchni badawczej „Królówek I", w październiku 2000 roku, z dwóch oddalonych od siebie o 300 m żeremi odłowiono 8 bobrów. Z żeremia pierwszego (nr 1 - Rys. 4) odłowiono 2 bobry:dorosłego czarnego samca i półtoraroczną brązową samicę. Z żeremia drugiego (nr 2) odłowiono parę dorosłych czarnych bobrów, półtorarocznego czarnego samca i trzy osobniki juwenilne. Można uznać, że osobniki te stanowiły jedną kompletną rodzinę. W wypadku bobrów odłowionych z pierwszego żeremia można przyjąć tylko, że młoda brązowa samica nie pochodziła od pary z drugiego żeremia gdyż umaszczenie czarne jest cechą recesywną. Mimo iż nie wszystkie odłowione osobniki należały do jednej grupy rodzinnej postanowiono, że w nadajniki zostaną zaopatrzone wszystkie z pominięciem tylko osobników półrocznych. Jak się okazało wykorzystanie badanego terenu zarówno przez rodzinę z żeremia drugiego jak i osobniki z żeremia pierwszego było w kilku przypadkach powiązane. Obserwowana grupa w przeciągu 10 miesięcy badań użytkowała 8 kryjówek (6 żeremi i 2 nory), rozmieszczonych po całym torfowisku. Skrajne kryjówki oddalone były od siebie w linii prostej o 644 m. Z tych 8 kryjówek na dwa główne żeremia przypadało jednak aż 83,1% obserwacji. Wielkość obserwowanej grupy w odróżnieniu od pozostałych powierzchni badawczych systematycznie zmniejszała się, zmieniała się także pozycja zajmowana przez obserwowane osobniki w grupie. Najdłużej obserwowana była dorosła samica i półtoraroczny samiec z żeremia nr 2. Dorosła samica w okresie badań lokalizowana była w trakcie dziennego odpoczynku w 6 kryjówkach rozmieszczonych po całym obserwowanym torfowisku. W poszczególnych miesiącach użytkowała od jednej (październik i czerwiec) do trzech (listopad i maj) kryjówek. Od grudnia do kwietnia równomiernie użytkowała dwa główne żeremia nr 1 i 2 oddalone od siebie o 315 m.

21