JL (1)

256 POEZJA POLSKA OKRESU MIĘDZYWOJENNEGO

O. jeśli wszystko ma swój dźwięk, barwę lub imię Na tej ziemi, co czarna błękitem oddycha,

Jak nazwać lalę wrzi|ct|, co przez, piersi płynie.

A na usta jak gołąb wylatuje cicha?

NIEBO I ZIEMIA

Jak kwiat o woni mocnej i o barwie zmiennej Niebo duszne obłoki przewala nad światem.

Co dnia ziemię zanurza w otchłani bezdennej. Wiosną, w ranek błękitny, w różowy dzień, latem.

Wiem, to Bóg ogród wielki zawiesił nade mną I niby dzwon wiatrami rozkołysał wzgórze.

A Ty idziesz ogrodem i słuchasz w noc ciemną, Mówiąc to pewno ziemia wzdycha albo róże.

Spójrz, mila, na tym święcie jak nas słowa różnią. Gdy rzeczy jednej każde nazwę inną przyzna Na ziemi nieba szukam w Twych oczach na próżno. Na niebie ziemi, w której leży Twa ojczyzna.

KWIECIEŃ

Gotuje się żywica Piekło, piekło zielone! Ptaki jak kamień z procy Furkocą oślepione.

NIEBO I ZIEMIA

Z tomu: Diuku ojczyzno. KWIECIEŃ

Z tomu: Gusła. Warszawa 1930.

Jeleń wbiegł na polanę. Rogi podniósł, przystunąl Goni wzrokiem po niebie Łanię, łanię nieznani).

DZIECIŃSTWO

Wpatrzony w matczyne oczy. Obejmowałem was z całych sil.

Dni, rozcinane skrzydłami wiatraków, I owijałem się w krajobraz w'asz, Kładiic nii twarz Koronkę lecących ptaków.

GUSŁA NAD ŹRÓDŁEM

Leonowi foininwsk ietnu

Wiatr z góry przypadł, pod wodę wionął,

Na dnie poruszył śpiewne wrzeciono...

Idę nad mową niewyslowioną,

Jasną po wierzchu, spodem zieloną.

DZIECIŃSTWO Z tomu: Gusła.

(MISI A NAD ŻRÓDI.EM Z tomu: Gusta.

Tytuł: gusta obrzędy towarzyszące czarom, zaklęciom itp. praktykom magicznym; tu: symbol twórczości poetyckiej.

Dedykacja: Leon Pomirowski (1891 i 943) kry tyk literacki, nauczyciel języka polskiego w gimnazjum Władysława Giżyckiego, do którego uczęszczał Licbcrt; inspirator i patron jego poezji.

.M BN li'253 Poezja potoku ołcrcMi międzywojennego