8796960301

PODSUMOWANIE I WNIOSKI

Czteroletnie badania, w trakcie których poszukiwano relacji między parametrami charakteryzującymi rozwój roślin łąkowych i stosunki wilgotnościowe w glebie a informacjami o tych roślinach i ich podłożu, zarejestrowanymi na zdjęciach satelitarnych, wskazują, że takie relacje rzeczywiście istnieją. Można zatem, wykorzystując zdjęcia satelitarne, ocenić stan roślin, a także szacować wielkość spodziewanych plonów - z dokładnością nawet większą niż w przypadku dotychczas stosowanych metod prognostycznych.

W badaniach wykorzystano zdjęcia niemal wyłącznie wykonane skanerem AVHRR z pokładu satelitów meteorologicznych serii NOAA. Zdjęcia takie są wykonywane z dużą częstotliwością (teoretycznie można otrzymać nawet 4 zdjęcia tego samego obszaru w ciągu 24 godzin) i są odbierane przez stacje zlokalizowane na obszarze Polski, stąd też koszt ich pozyskania jest nieporównywalnie mniejszy niż koszt zdjęć wykonywanych przez satelity środowiskowe. Wprawdzie rozdzielczość przestrzenna zdjęć meteorologicznych jest niewielka, rzędu 1 km w punkcie podsate-litarnym, ale jak się okazało wystarczy ona do oceny stanu roślin i szacowania wilgotności gleby, zwłaszcza w skali regionów, mezoregionów czy też całego kraju. Ten mankament zdjęć meteorologicznych jest dyskontowany ich dostępnością i ceną.

Wielu informacji niezbędnych w ocenie stanu roślin i szacowania wilgotności gleby nie można pozyskać wyłącznie z danych zarejestrowanych na zdjęciach satelitarnych. Stąd konieczne jest korzystanie z dodatkowego źródła informacji, jakim są wyniki obserwacji stanu atmosfery rejestrowane na stacjach meteorologicznych. W badaniach starano się korzystać z tych danych meteorologicznych, które są powszechnie zbierane na stacjach, lub które można stosunkowo łatwo wyprowadzić z innych bardziej dostępnych danych.

Skaner AVHRR, dokonując rejestracji promieniowania elektromagnetycznego odbijanego i emitowanego z powierzchni Ziemi, zapisuje jego natężenie w różnych przedziałach widma w postaci wartości zwanych zliczeniami. Te wartości nie są bezpośrednio przydatne w badaniach obiektów znajdujących się na powierzchni Ziemi i dlatego trzeba je zamienić na informacje o wielkości odbicia spektralnego i temperatury radiacyjne określanych obiektów. W tym przypadku trzeba uwzględnić wpływ atmosfery na tłumienie promieniowania, a zwłaszcza promieniowania długofalowego. Decydującą rolę w tym tłumieniu odgrywa para wodna, której ilość w atmosferze zmienia się zarówno w czasie, jak i przestrzeni. Stąd też w pracy podano, jak należy postępować, aby uwzględnić tę obecność pary wodnej w atmosferze i ocenić liczbowo jej wpływ na pomiary temperatury obiektów.