9172401558

•    krystalicznej (Rys.5.a)

•    amorficznej (Rys.5.b)

W katalizie forma amorficzna żelu krzemionkowego jest cenionym nośnikiem składników katalitycznie aktywnych. Wiadomo też, że substancje aktywne mogą być inkorporowane w porach żelu, a korzystając z metody zol-żel pułapkowane wewnątrz jego sieci.

Rysunek 5. Forma żelu krzemionkowego: a) krystaliczna, b) amorficzna [15]

West i współpracownicy stosując obliczenia kwantowo-chemiczne ustalili, że cykliczne tetramery siloksanowe są faworyzowane energetycznie w porównaniu do łańcuchów liniowych [16]. Analiza dyfrakcyjna z wykorzystaniem promieniowania X potwierdziła obecność pierścieni czteroczłonowych zarówno na etapie oligomeryzacji, jak również w finalnym żelu [17]. Kolejną formą cykliczną powszechnie występującą w żelu krzemionkowym jest sześcioczłonowy pierścień siloksanowy [18, 19].

Choć żele krzemionkowe są obecnie stosowane w wielu dziedzinach, wydaje się że ich potencjał nie jest jeszcze w pełni wykorzystany. Dowodzi tego ilość prac naukowych opublikowanych w ostatnich latach na temat samych żeli krzemionkowych jak i materiałów, które współtworzą [20-22].

1.3. Charakterystyka powierzchni

W porównaniu z powierzchniami większości tlenków metali, powierzchnia krzemionki jest niemalże chemicznie bierna. Najbardziej aktywnymi centrami są grupy silanolowe (grupy OH), które charakteryzują się słabą kwasowością. Według Snydera i innych autorów [23], na powierzchni żelu krzemionkowego wyróżnia się trzy rodzaje miejsc aktywnych wynikających z obecności grup hydroksylowych tj. grupy podwójne (bliźniacze) czyli dwie grupy -OH na tym samym atomie krzemu (Rys.ó.a), grupy pojedyncze (izolowane) - grupa hydroksylowa na atomie krzemu niezwiązanym z żadnymi innymi

17