Stateczność układów prętowych S9
pokazano na rys. 5.6.
Wyznaczone wartości sił krytycznych oraz wyniki uzyskane przez Becka [15], Leipholza i Madana [116] oraz Glabisza [58] przedstawiono w tabeli 5.1.
Tabela 5.1. Porównanie wyników
Układ 7. rys. 5.3 |
Układ z ry s. 5.4 | |||||||
Per |
*rr |
co, |
P,r |
Q)f |
(Df | |||
Praca autora |
20,05095 |
11.015 |
40,05371 |
11.030 |
17,91136 |
8.465 |
34,02381 |
7.599 |
Praca [58] |
20.05095 |
11,016 |
40,0537 |
11.029 |
17,93 |
— |
34,00 |
— |
Praca [151. [116] |
20.0509 psi |
— |
40,05 [116) |
— |
— |
— |
— |
— |
Układ z rys. 5.5 |
Układ z rys. 5.6 | |||||||
Prr |
C0\ |
*cr |
Wi |
Prr O7 = 0.5) |
OJf |
Prr(n= 1.5) |
(Of | |
Praca autora |
10,3158 |
0,0 |
51.50603 |
0.0 |
5,01167 |
4.970 |
12.4SS30 |
7.528 |
Praca [58] |
10.23 |
0.0 |
51.49 |
0.0 |
5.01 |
— |
12.48 |
— |
Otrzymane rezultaty potwierdzają idealną zgodność z rozwiązaniami otrzymanymi teoretycznie [15, 116] oraz z wynikami uzyskanymi w pracy [58]. Dzięki zastosowaniu wielomianów Czebyszewa można ograniczyć rozmiary bazy aproksymującej. We wszystkich przedstawionych przykładach funkcję przemieszczeń aproksymowano szeregiem Czebyszewa (3.42), przyjmując m = 20 (aproksymacja - 21 wyrazów' szeregu).