23
opanujmy wszelkie instytucye, które wychowują młodzież, przyszłych obywateli państwa“.
Tylko szkoły, w których się nie uczy, lecz politykuje wedle modły antysemitów, tylko tam, gdzie nauczyciel zdany na łaskę i niełaskę partyi rządzącej, gdzie przed wiedzą idzie agitacya, przesąd, gdzie fanatyzm partyjny i wyznaniowy święci orgie, tąm mają możność rozwoju podobne indywidua, jak Bielohlawek, Gesmann i inni bohaterowie austryackich czarnych sotni.
Reakcyjni wychowankowie, pupile fanatyków, przysięgać będą na zasady programu antysemitów, korząc się przed wielkością par-tyjnych koryfeuszy.
Wychowankiem tej szkoły — pupilem Luegera był też poseł Schmid — temu to systemowi i partyi, którą reprezentował, zawdzięczaliśmy haniebną i karygodną myśl złamania wobec ludności żydowskiej praw zagwarantowanych ustawami zasadni-czerru.
Zdawać się mogło wówczas, że parlament, że izba {udowa stanie jak jeden mąż w obronie zagrożonej przez antysemitów' kon-stytucyi, jako zagrożonej podstawmy swego bytu, że nie znajdzie się jeden poseł konstytucyjny, któryby gwałcił zasadę, na jakiej został wybrany.
A jednak wieczorne posiedzenie 26 czerwca r. 1908, posiedzenie parlamentu ludowego, dało obraz niebywały. Stu sześćdziesięciu dwróch posłów', stu sześćdziesięciu dwóch wybrańców ludów austryackich, zaatakowało ów nienaruszalny dotychczas artykuł równouprawnienia wyznań, zaatakowało już tern samem konstytucyę, co większa, całą zdobycz kulturalną czasów nowożytnych.