9679385359

ECHA PRZESZŁOŚCI VIII, 2007 PL ISSN 1509-9873

ARTYKUŁY I ROZPRAWY

Grzegorz Białuński

Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

PRUS TESSIM I JEGO KRĄG KREWNIACZY

W dotychczasowej historiografii nie poświęca się zbyt wiele miejsca rodom rycerskim o (staro)pruskich korzeniach. Brakuje też prac genealogicznych. Odnotować można jedynie dwie rozprawy Reinharda Wenskusa o rodzie Kandeminów¹ oraz o potomkach Sambijczyka Sklodona². Warto też wspomnieć o licznych jednostkowych przykładach powiązań rodowych zawartych w wielu pracach Jana Powierskiego³ oraz ostatnie moje opracowanie rodu Prusa Klecą⁴. W zasadzie musimy się nadal opierać na licznych przy-czynkarskich pracach dziewiętnastowiecznego niemieckiego badacza Georga Adalberta von Miilverstedta⁵. Dotychczasowa literatura ukazuje rody pruskie przypadkowo i bez próby całościowego ujęcia. Praktycznie w ogóle nie istnieją szczegółowe badania poświęcone większości rodzin, co do których nawet istnieje podejrzenie o ich pruskim pochodzeniu. Tymczasem dostępne

1

   R. Wenskus, Die gens Candein. Zur Rolle des prufiischen Adel bei der Eroberung und Verwaltung Preuaens, „Zeitschrift fur Ostforschung”, Bd. 10, 1961, s. 84-103.

2

   Idem, Studien zur Geschichte der Ritterschaft im Ordensland Preussen, II. Die „Sieben Geschlechter”, „Altpreussische Geschlechterkunde”. Neue Folgę, Bd. 15, 1984, s. 1-72.

3

   Zwłaszcza J. Powierski, Prusowie, Mazowsze i sprowadzenie Krzyżaków do Polski, Malbork 2001, t. II, 1, idem, Żuława Kwidzyńska i jej zaplecze osadniczo-własnościowe w Pomezanii na Pojezierzu Iławskim w średniowieczu Iw świetle źródeł pisanych/, [w:] Osadnictwo nad Dolną Wisłą w średniowieczu, Warszawa 1989.

4

   G. Białuński, Ród Prusa Klecą ze szczególnym uwzględnieniem rodziny von Pfeilsdorfów, Malbork 2006.

5

   Wymienię tylko bardziej ogólne prace: G. A. von Mulverstedt, Das alteste Vasallen-Register des Samlandes, sowie der Gebiete Insterburg und Gerdauen aus dem Jahre 1436. In genealogisch-historischer Beziehung, „Der neuen PreuBischen Provinzial-Blatter andere Folgę”, Bd. VII, 1855; idem, Verzeichnifi derjenigenr theils eingebornen, theils eingewanderten Preufiischen Geschlechter, welche nach langjahrigen Giiterbesitze zwischen den Jahren 1740 und 1840 ausgestorben sind, „Neue PreuBische Provinzial-Blatter”, Bd. IX, 1850 i nn.; idem, Der abgestorbene Adel der Prooinz Preussen, Niimberg 1874.