9679385565

Otj/wiad numer

•mach

ra odczuciu taka polityka jest realizo-ez konsultacji z szeroko pojętą spo-cią Collegium. Obawiam się - może

dają se

ścisłe i

słynn

cytowań, a w samym 2005 roku było ich aż 190.

Prot Oliński: Nie chwaląc się, jest to chyba znacząca liczba cytowań. Istnieje lista opracowana przez prof. Pilca wszystkich znaczących, jak on to ujął, pracowników lokujących swoje artykuły w zakresie biologii medycznej, do roku 2003, na której notabene się znalazłem. Jeśli spojrzymy na prace opublikowane w ostatnich 10. latach, to liczba 1200 cytowań jest faktycznie znacząca. Na pewno, używając terminów sportowych, załapałbym się na niezłe miejsce w skali ogólnopolskiej. Poza tym wszystkie moje prace od 1996 roku mają afiliację Akademii lub Collegium. Nie wszyscy o to dbają, a jestem przekonany, że jest to jeden z czynników, które będą brane pod uwagę w najbliższej perspektywie przez Ministerstwo Nauki przy ocenie jednostek.

Redakcja: W jaki sposób należałoby oceniać pracowników czy jednostki?

Prof. Oliński: Mogę podzielić się z Państwem moim prywatnym poglądem, który podziela jednak wielu moich kolegów pracujących w renomowanych krajowych i zagranicznych instytucjach naukowych.

Niewiele czynników ma znaczenie przy ewaluacji czy to pracownika, czy jednostki. Są to na pewno arty-z Listy Filadelfijskiej, są to środki pozyskiwane z zewnątrz, przede wszystkim z grantów np. Ministerstwa czy grantów Unii Europejskiej, a tym trzecim czynnikiem są z pewnością cytowania.

Redakcja: Był Pan Prorektorem ds. Nauki i Współpracy z Zagranicą. jak ocenia Pan obecne działania Collegium Medicum, a szerzej całego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika na tym polu? Czy rozwijamy się naukowo? Dynamicznie, zbyt wolno czy może trwamy w niezmienionym stanie?

Prof. Oliński: Wszystko kolosalnie się zmieniło. Pamiętam, gdy w 1991 roku zostałem wybrany Prorektorem ds. Nauki AM w Bydgoszczy KBN dopiero powstawał. U nas na uczelni, ale nie tylko u nas, niewiele osób wiedziało czym jest Impact Factor. Ale byliśmy jedną z pierwszych uczelni w Polsce, która wprowadzała ewaluację jednostek, częściowo opartą o kryteria jakości publikowanych prac. Ewaluacja, za którą szły decyzje o kierowaniu pieniędzy do tych jednostek, które miały zasadnicze osiągnięcia na polu naukowym. Trzeba przyznać, że kolejni Prorektorzy kontynuowali tę politykę i dzięki temu jesteśmy tam, gdzie jesteśmy. Jeśli chodzi o naukę, Collegium Medicum ma sporo osiągnięć. We wczesnych latach 90. wyglądaliśmy mizernie. Rozwinęliśmy się i to znacznie i dziś mamy silną pozycję w gronie krajowych uczelni medycznych.

Redakcja: Pokłosiem tych zarządzeń Pana jako Prorektora jest np. Bibliografia Publikacji Pracowników Collegium Medicum oraz prowadzona przez Bibliotekę Medyczną, na bieżąco aktualizowana baza prac naukowych pracowników. Nie chwaląc się, jesteśmy pioniecalym uniwersytecie i pomagamy kampusowi toruńskiemu w jego wdrożeniu.

Czy zdaniem Pana Profesora połączenie z UMK pomaga nam w tymże rozwoju naukowym? jakie plusy i minusy fuzji Pan dostrzega?

Prof. Oliński: Chciałbym wspomnieć o korzyściach i mniej korzystnych efektach naszej fuzji z Toruniem ( a właściwie włączenia nas do UMK). Podczas ubiegłorocznego spotkania Rady Collegium z JM Rektorem prof. Andrzejem Jamiołkowskim próbowałem podkreślić, że to nie do końca prawda, że jedynie my jesteśmy beneficjentami tego aktu. Jestem przekonany i mogę dyskutować

0    tym z każdym, że być może UMK odniosło większe korzyści niż Akademia Medyczna. Niestety w moim odczuciu straciliśmy lub tracimy powoli swoją tożsamość. Dezintegracja na wydziały, nie jest niczym dobrym dla rozwoju nauki w Collegium. Jest chyba potrzebna dla realizacji pewnych zasad rozwojowych Uniwersytetu, nie do końca dla mnie

1    części naszego środowiska zrozumiałych.

niesłusznie, że nasz rozwój zostanie lekko, oby tylko lekko, przyhamowany.

Prawdę mówiąc dobrze układa mi się współpraca z Prorektorem ds. Nauki, prof. Andrzejem Tretynem. Znajduję zrozumienie, kiedy zwracam się z nurtującymi mnie problemami. To ważne. Martwi mnie brak dysku-

Uczelni. Wydaje mi się, ze naukę traktuje się zaledwie jako dodatek do dydaktyki. UMK jest chyba jedną z niewielu renomowanych sji nauki. Dla mnie jest to zupełnie niezrozumiałe, ponieważ uczelnie medyczne mają taką komisję (ale chyba również większość

lub większym stopniu, odpowiada za kształtowanie polityki naukowej.

Nie mogę nie zauważyć, ze uniwersytetom brakuje odrobinę bardziej zdecydowanej polityki naukowej. Może to wynikać z heterogenności różnych dziedzin nauki, bo na pewno inaczej rozwijają się nauki filologiczne, a zupełnie inaczej nauki

Co do korzyści z fuzji, czas pokaże. Trudno byłoby mi w paru słowach sprecyzować plusy polą-czenia z UMK. Przede wszystkim czuję ten klimat uniwersytetu. Przyznaję, myślałem, że będzie gorzej. Na razie jest trochę więcej biurokracji, w końcu centrala jest o czterdzieści kilka kilometrów d

oczywiście, na wyciągnięcie ręki. Uniwi to olbrzymia instytucja. Poprzednio byliśmy kameralną uczelnią i ta kameralność najbardziej mi odpowiadała.

Redakcja: jednak Wydział Farmaceutyczny znalazł się o dwie klasy wyżej w rankingu Ministerstwa Nauki. Czy nie jest to zasługą fuzji z Uniwersytetem?

Prof. Oliński: To był efekt oceny lat 2003-2005 i nie miał nic wspólnego z połączeniem z UMK. Nauka jest dosyć bezwładna: na efekty konkretnych decyzji trzeba czekać całe lata. Podobnie jest z wpływem polityki na gospodarkę, na szczęście obecny zamęt polityczny w kraju nijak nie przekłada się na gospodarkę.

Redakcja: jednak niegdyś glosował Pan Profesor za połączeniem z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu?

Prof. Oliński: To dobry moment by wspomnieć o decyzji połączenia z UMK. Pamiętam ten słynny senat, na którym w przeciągu dwóch godzin zdecydowaliśmy o swoim losie. Chciałem z całą mocą powiedzieć, że były dwa głosowania. W pierwszym, które dotyczyło możliwości natychmiastowego włączenia AM w struktury UMK, głosowałem przeciw tej koncepcji. Dla mnie to właśnie głosowanie było zdecydowanie ważniejsze. Uważałem, że najpierw trzeba się przyjrzeć, przedyskutować pewne rzeczy i ustalić pewne warunki, na których do Uniwersytetu wejdziemy. Nasza autonomia, jak już wspomina-

nejszą ai

niu z UMK. Natomiast w drugim głosowaniu byłem za samą ogólną koncepcją przyłączenia do Uniwersytetu, ponieważ uważałem i uważam w dalszym ciągu, że jest to powrót do źródeł. Głosiłem ten pogląd w połowie łat 90, kiedy był szalenie niemodny. Uważam, że tu jest nasze miejsce, tylko na troszeczkę

le większa autonomię, przede wszystkim na polu naukowym.

Redakcja: A jak układa się współpraca

Prof. Oliński: No cóż. Na razie jej nie obserwuję. Brak jest, jak mi się wydaje pomysłu. Zapowiadano wspólne sympozja, na których

miały przybliżyć społeczności akademickiej swoje osiągnięcia. Jak do tej pory nic z tego nie wyszło. Chociaż... muszę się pochwa-