9576709116

9.    Największym zmianom degeneracyjnym uległy zbiorowiska Tilio-Carpinetum, co ma bezpośredni związek z ich lokalizacją w niższych położeniach pogórza.

10.    We florze badanych fitocenoz stwierdzono występowanie 226 gatunków roślin naczyniowych, z czego antropofity stanowią 11%.

11.    W zbiorowiskach Beskidu Małego zaznacza się ustępowanie gatunków charakterystycznych i wyróżniających zespołów, związków i klas, szczególnie klasy Querco-Fagetea, co uwidacznia się przede wszystkim ich mniejszym pokryciem oraz niższymi stopniami stałości, przy równoczesnym pojawianiu się układów facjalnych jeżyn i gatunków trawiastych.

12.    Częsta powtarzalność przekształconych układów fitocenotycznych wskazuje na jednostronny rodzaj gospodarowania lasami Beskidu Małego.

13.    Na obszarze badań przeważa typ siedliskowy lasu górskiego (LG), mniej licznie reprezentowany jest typ siedliskowy lasu mieszanego górskiego (LMG). Pod względem typologicznym najbardziej zróżnicowane są drzewostany w Nadleśnictwie Sucha (LG, LMG, Lwyż, BMG), a najmniej w Nadleśnictwie Jeleśnia (LG).

14.    W celu prowadzenia racjonalnej gospodarki leśnej na terenie badań powinno się rozpoznać siedliska leśne w skali lokalnej, co ułatwi przebudowę drzewostanów nasadzonych niezgodnie z siedliskiem.

15.    Przedmiotem zainteresowań współczesnej fitosocjologii winny być badania poświęcone zjawiskom zniekształcenia zbiorowisk leśnych, ich opis i klasyfikacja. Istnieje szczególnie nagląca potrzeba prowadzenia badań i monitorowania antropogenicznych przekształceń zbiorowisk leśnych na obszarach górskich.

16.    W przyszłości należałoby rozważyć prowadzenie długoletnich badań w Beskidzie Małym na stałych powierzchniach badawczych w celu uchwycenia pełnej dynamiki fitocenoz leśnych wyrażonej przede wszystkim poprzez procesy fluktuacji, degeneracji i regeneracji w oparciu o szczegółowe badania glebowe.

- 164-