9576709203

IV. Metodyka badań i materiały

Przedstawione opracowanie oparte jest na wynikach badań terenowych przeprowadzonych w latach 2002-2005. Podstawową dokumentację stanowią zdjęcia fitosocjologiczne (515) wykonywane w kolejnych sezonach wegetacyjnych. Zdjęcia fitosocjologiczne wykonano klasyczną metodą Braun-Blanqueta [Pawłowski 1977, Matuszkiewicz 2001]. 395 umieszczono w 19 tabelach fitosocjologicznych. Ponadto w tabelach zawarto także 12 zdjęć z niepublikowanej pracy magisterskiej autorki [Brzustewicz 2001] i Kompały [1995].

Badaniami objęto przede wszystkim lasy gospodarcze, jak również powierzchnie leśne w obrębie rezerwatów i Parku Krajobrazowego Beskidu Małego. W trakcie lustracji terenu mniejszy nacisk kładziono na dokumentację zmienności lokalnosiedliskowej zespołów leśnych, poprzestając na uzupełnieniu wcześniejszych badań fitosocjologicznych różnych autorów. Najwięcej uwagi poświęcono różnorodnym postaciom zbiorowisk leśnych kształtujących się pod wpływem czynników antropogenicznych oraz zbiorowiskom rzadkim i zagrożonym.

W pracach terenowych posłużono się mapami leśnymi (mapa przeglądowa Nadleśnictwa Bielsko-Biała, mapa przeglądowa Nadl. Jeleśnia, mapa przeglądowa Nadl. Sucha, mapa przeglądowa Nadl. Żywiec), mapami topograficznymi w skali 1:10 000. Korzystano także z mapy sozologicznej (nr arkusza M-34-75-D, skala 1:50 000), hydrograficznej (nr arkusza M-34-75-D, skala 1:50 000) oraz mapy turystycznej GPS Beskid Mały (skala 1:50 000). Położenie większości płatów roślinnych zostało określone przy pomocy map gospodarczo - przeglądowych Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach w skali 1:10 000 z dokładnością do wydzieleń. Wysokość bezwzględną ustalono na podstawie mapy topograficznej 1:10 000 oraz mapy sozologicznej [l.c.] według przybliżonej oceny lub za pomocą przyrządu GPS e Trex Vista 2001 firmy Garmin z dokładnością do 20 m. Ekspozycję i nachylenie określano przy pomocy kompasu i zamieszczonej tam podziałki. Klasyfikację stoków, według kryteriów morfogenetycznych, stosowaną przy opisach płatów roślinnych, przyjęto za Klimaszewskim [1994].

Wykorzystywano również informacje o siedliskowych typach lasów, zawarte między innymi w opisach taksacyjnych i traktowano je jako uzupełnienie badań terenowych, pamiętając jednak, że relacja pomiędzy siedliskowymi typami lasów a zbiorowiskami roślinnymi nie jest jednoznaczna. Następstwem istniejącej

-51 -