9576709284

towarzyszą rośliny z klasy Betulo-Adenostyletea, takie jak: Adenostyles alliariae oraz Rumex arifolius, podkreślające specyfikę tego podzespołu. Facje paprociową z Beskidu Sądeckiego z udziałem Gymnocarpium dryopteris i Phegopteris connectilis opisał Staszkiewicz [1972]. Oba wymienione gatunki występują w Beskidzie Małym, jednak nigdy nie tworzą facji w obrębie Dentario glandulosae-Fagetum.

Na uwagę zasługują także płaty masowo rosnącym Sencio ovatus. Według Kasprowicza [l.c.] głównym czynnikiem degeneracyjnym może być w takich płatach prześwietlenie oraz uproszczenie struktury drzewostanu, wynikające z prac leśnych. Pewne znaczenie dla rozprzestrzeniania się starca może mieć mechaniczne uszkodzenie gleby podczas zrywki drewna. Opisane z Babiej Góry fitocenozy są rzadkim elementem szaty leśnej, jednak ich występowanie jest wyraźnie związane z lasami pozostającymi pod wpływem gospodarki leśnej. Zgodnie z przyjętymi kryteriami taką postać degeneracyjną zespołu określamy mianem epilobietyzacji.

Dentario glandulosae-Fagetum wariant z Hordelymus europaeus (tabela 17) Rozmieszczenie i warunki siedliskowe

Wariant żyznej buczyny z Hordelymus europaeus stwierdzono we wschodniej części Beskidu Małego, w okolicy Świnnej Poręby, przy zielonym szlaku na Laskowiec. Interesujące nas fitocenozy porastają stoki nieznacznie i średnio nachylone, eksponowane na południe i północny-wschód. Kryterium wyodrębnienia tej jednostki była przede wszystkim obecność jęczmieńca zwyczajnego - gatunku charakterystycznego Dentario enneaphylii-Fagetum, o wyraźnie zachodniej proweniencji w Polsce.

CL

■V

-Wł

O

I

800-900

700-800

500-600 400-500 300-400 200 300

0

Liczba zdjęć

Ryc. 23. Pionowe rozmieszczenie D. g.-F. wariant z Hordelymus europaeus w BeskidzieMałym

-92-