9576709274

znacznie od niego uboższy pod względem udziału gatunków z klasy Betulo-Adenostyletea oraz nie posiada Picea abies w drzewostanie.

W warunkach silnego ocienienia i zwartej pokrywy runa leśnego, warstwa mszy sta nie wykształca się w ogóle albo osiąga maksymalnie 10% pokrycia, a notowane mszaki rzadko w skali Braun-Blanquef a osiągają wartość 2.

Pod względem analizy stopnia zniekształcenia, wydaje się, że płaty D. g.-F. allietosum ursini są zmienione w niewielkim stopniu. Drzewostan nasadzony jest zgodnie z siedliskiem, typowy dla żyznej buczyny, brak w nim elementów obcych geograficznie. W większości płatów w nalocie dominują buki z samosiewu, natomiast udział jodły jest mniejszy; często jest ona podsadzana i chroniona repelentami. W jednym płacie stwierdzono epilobietyzację, która wyraża się licznym występowaniem Sambucus nigra.

Liczba odnotowanych gatunków w zdjęciach wynosi 11-30, średnio w zdjęciu 21, co jest poniżej średniej liczby gatunków podawanej dla podzespołu czosnkowego z obszaru Karpat Zachodnich [Matuszkiewicz J.M. 2001, za Dzwonko 1986].

Dyskusja

Fitocenozy z panującym czosnkiem niedźwiedzim były wielokrotnie wyróżniane przez różnych autorów w randze podzespołu, wariantu lub facji. Z Beskidu Małego fację z Allium ursinum w obrębie wariantu wilgotnego podzespołu typowego wyróżnił Myczkowski [1958]. Autor ten, klasyfikując płaty z czosnkiem w randze facji powołuje się na brak istotnych różnic flory stycznych i niewielką odrębność tych fitocenoz w stosunku do pozostałych płatów Dentario glandulosae-Fagetum. Analogiczne płaty czosnkowe, porastające miejsca wilgotne, zostały wydzielone w Paśmie Bukowicy [Grodzińska, Pancer-Kotejowa 1965]. Buczyny czosnkowe w randze wariantu reprezentującego wilgotne skrzydło podzespołu typowego odnajdujemy w materiałach poświęconych zróżnicowaniu buczyn w Świętokrzyskim PN [Głazek, Wolak 1991]. W odróżnieniu od scharakteryzowanych powyżej fitocenoz, płaty buczyny czosnkowej z Babiej Góry, Gorców, Beskidu Niskiego oraz Beskidu Śląskiego i Żywieckiego opisane zostały w randze podzespołów [Celiński, Wojterski 1978, Medwecka-Komaś 1955, Michalik 1967, Święs 1985, Wilczek, Cabała 1989b, Wilczek 1995].

Charakterystykę fitosocjologicznąD^a/r/o glandulosae-Fagetum allietosum ursini z Babiej Góry opracowali Celiński i Wojterski [l.c.]. Autorzy Ci wyróżnili dodatkowo fację ze Stellaria nemorum, związaną z gliniastymi zboczami o wystawie północnej. Zwrócili również uwagę na prawie całkowity brak gatunków występujących bardzo licznie w innych żyznych zbiorowiskach buczyn, m.in. Mercuńalis perennis czy Galium

-87-